Tërmeti i Lisbonës i vitit 1755 pati një ndikim kaq të thellë në botë, saqë ndikimin e tij e ndjejmë edhe sot. Përveç shkatërrimit të një prej qyteteve më të rëndësishme të shekullit të 18-të, ajo tronditi edhe mendimin e kohës.
Shumë besonin se tërmeti ishte një ndëshkim nga Zoti. Të tjerë pyesnin veten nëse shkenca ishte një mënyrë më e mirë për të kuptuar universin dhe si funksionon ai.
Tani ne i lidhim këta mendimtarë me Epokën e Iluminizmit, një periudhë e historisë që çoi në Revolucionin Francez dhe Luftën Amerikane për Pavarësi.
Çfarë ndodhi në Lisbonë
Pak para orës 10 të mëngjesit të 1 Nëntorit 1755—Dita e të Gjithë Shenjtorëve—një vijë thyerjeje 200 milje ose më shumë larg bregut Iberik u ça, duke lëshuar energjinë ekuivalente të 32,000 bombave atomike të Hiroshimës.
Aq i fuqishëm ishte tërmeti sa efektet e tij u ndjenë nga Azores deri në Suedi. Lisbona e pësoi më të keqen. Gjatë minutave të ardhshme – dhe ardhja e dy lëkundjeve të tjera – [tërmeti] do të gjunjëzonte një nga qytetet më të mëdha të Evropës. Mendohet se është matur deri në 9.2 të shkallës Rihter.
Qyteti u shkatërrua. Dhjetë mijë njerëz mbetën të vdekur nën rrënojat e kishave, shtëpive dhe tregjeve. Më pas goditi cunami. Oqeani Atlantik prodhon rrallë cunami, kështu që njerëzit e Lisbonës do të kishin qenë po aq të papërgatitur për valën e baticës sa ishin për tërmetin.
Qindra të mbijetuar të tërmetit të Lisbonës dolën nga rrënojat vetëm për t’u tërhequr në lumin Tagus dhe për t’u thithur në Oqeanin Atlantik. Kjo ishte vetëm 30 minuta pas tërmetit.
Pastaj erdhën zjarret. Nuk kishte energji elektrike në 1755, por kishte shumë qirinj dhe të gjithë u ndezën për të festuar Ditën e Gjithë Shenjtorëve. Po kështu, sobat dhe vatrat ishin ndezur me zjarre të forta për të festuar festën.
Kur goditi tërmeti për herë të parë, ata qirinj dhe soba u rrëzuan përtokë, duke shkaktuar qindra zjarre të vogla në të gjithë qytetin.
Me gjithë qytetin tani në ndezje, jo vetëm që zjarret u përhapën, por ato u bashkuan për të krijuar një stuhi zjarri të mirëfilltë që ishte aq e fuqishme në etjen e saj për oksigjen, saqë mund t’i asfiksonte njerëzit 100 metra larg zjarrit – përpara se t’i digjte.
Mijëra njerëz të bllokuar në rrënoja – njerëz që sapo i kishin mbijetuar tërmetit më të keq në historinë evropiane dhe që më pas i mbijetuan një cunami të rrallë dhe të tmerrshëm – u dogjën të gjallë.
Stuhia e zjarrit shpërtheu për një javë dhe zjarret më të vogla vazhduan për javë të tëra më pas. Në total, deri në 40,000 njerëz u vranë në atë që një ditë më parë ishte qyteti më i pasur në Evropë./Albeu.com/
