Reagimi i munguar i qeverisë së Maqedonisë pas ndarjes nga jeta të artistit të njohur Shpat Kasapi ka shkaktuar pakënaqësi të thellë në opinion, ndërsa ndër zërat kritik ka qenë ai i mikeshës së tij, Eva Vatoci.
Në deklaratën e saj publike, ajo akuzoi qeverinë se ka treguar qasje diskriminuese ndaj artistit vetëm për shkak të përkatësisë së tij shqiptare, një qëndrim që është përcjellë gjerësisht nga qytetarët shqiptarë të vendit.
Sipas Vatocit, heshtja institucionale, mungesa e një gjesti dinjitoz të shpalljes si dite zie kombetare për Shpat Kasapin, pavarësisht kontributit të tij shumëvjeçar në kulturën muzikore të rajonit, është një tregues i qartë i standardeve të dyfishta të autoriteteve maqedonase.
Ajo theksoi se nëse Shpati do të ishte pjesë e komunitetit shumicë, reagimi i qeverisë do të kishte qenë shumë më i ndjeshëm dhe më institucional.
Kritika e Vatocit ka hapur një debat mbi barazinë qytetare dhe trajtimin që marrin shqiptarët nga institucionet e vendit.
Shumë reagime në rrjete sociale dhe portale kanë përforcuar bindjen se ky rast pasqyron një problem më të thellë, i cili ka të bëjë me mungesën e respektit dhe vlerësimit të barabartë për figurat që i përkasin komunitetit shqiptar.
Qeveria e Maqedonisë prej vitesh deklaron se angazhohet për barazi, përfaqësim dhe integrim të plotë të të gjitha komuniteteve. Megjithatë, rasti i Shpat Kasapit, sipas kritikëve, e vë seriozisht në pikëpyetje sinqeritetin e këtij angazhimi. Momente të tilla simbolike janë prova më e qartë e vlerave që një shtet përfaqëson, dhe, në këtë rast, shumë qytetarë ndihen të zhgënjyer.
Deklarata e Vatocit nuk është vetëm një reagim emocional i një mikeje të dhimbur; ajo është pasqyrimi i një ndjenje të përhapur te shqiptarët, të cilët presin barazi të vërtetë, jo vetëm në letra, por edhe në veprime.
