Krishtëlindjet nuk kanë ardhur dhe aq bukur për marrëdhënien Donald-Beatrix. Beatrix ka filluar të ketë rezerva ndaj tij, pasi i duket sikur ai nuk po e mbron më e as nuk po i kushton vëmendje, gjithashtu nuk pëlqen as faktin që mbron Sarën duke e hedhur poshtë atë.
Donaldi: Po më duket sikur bëhesh tekanjoze.
Beatrix: Jam bërë sepse nga një situatë aq e bukur gjithë gjëja sikur u shua. Se një ditë them hajt është i mërzitur, ditën tjetër prapë e njëjta gjë, ditën tjetër prapë kështu dhe më duket sikur vetëm unë jap e për ça? Sikur bezdisesh, të shqetëson diçka. Ta dije natyrën time, më kushtoje vëmendje sepse ashtu më ke mësuar.
Donaldi: Shiko pak dhe pjesën time.
Beatrix: Jam munduar, por ti prapë ke vazhduar. Jam mërzitur gjithë këto ditë. E di që ka ulje-ngritje në një marrëdhënie, por unë dua vëmendjen që më ke dhënë. Jo ta ulësh direkt kështu. Zgjohesh në mëngjes, bën ato gjërat e tua dhe ikën ulesh në një cep, jam unë ajo që vij e ledhatohem gjithmonë.
E kam bërë 2-3 herë pastaj jam mërzitur. Nëqoftëse ti përfshihesh shumë, unë përfshihem akoma më shumë. Reagimet e mia kanë ardhur nga veprimet e tua. Tani nuk dua që gjërat të bëhen sepse t’i thashë unë, dua të vijnë natyralisht. As nuk dua fare t’i bësh në mënyrë mekanike se të thashë unë. Mbaje për vete.
