Kanë kaluar 4 muaj luftë e ndërsa flitet për një armëpushim të mundshëm të hënën e ardhshme në Gaza, një tjetër dëshmi rrëqethëse vjen nga zona e luftës.
BBC ka sjellë rrëfimin e babait të cilit, i janë vrarë në një sulm në shtëpinë e tyre në Gaza, 103 të afërm, mes të cilëve gruaja dhe tri vajzat e vogla.
Kjo ndodhi kur ai kishte mbetur i bllokuar në qytetin e pushtuar të Jerikos në Bregun Perëndimor, 80 km nga Gaza.
Ahmad punonte në një kantier ndërtimi në Tel Aviv, kur Hamasi sulmoi Izraelin më 7 tetor në pamundësi për t’u kthyer te gruaja dhe tri vajzat e tij të vogla, për shkak të luftës që pasoi dhe bllokadës ushtarake të Izraelit.
Ai fliste me to në të njëjtën orë çdo ditë, kur i lejonin lidhjet telefonike dhe ishte në telefon me gruan e tij, Shireen, pasi sulmi ndodhi mbrëmjen e 8 dhjetorit.
“Ajo e dinte se do të vdiste. Dhe kjo ishte telefonata e fundit mes nesh”, tha ai.
Një sulm i madh me bombë në shtëpinë e xhaxhait të tij atë mbrëmje vrau gruan dhe tre vajzat e tij të vogla; Tala, Lana dhe Najla, si edhe nënën e Ahmedit, katër nga vëllezërit e tij dhe familjet e tyre, si dhe dhjetëra halla, xhaxhallarë dhe kushërinj të tij.
Mbi 100 të vdekur gjithsej. Më shumë se dy muaj më vonë, disa prej trupave të tyre, janë ende të bllokuar nën rrënoja.
Javën e kaluar ai shënoi ditëlindjen e vajzës së tij më të vogël. Najla e cila do të mbushte dy vjeç. Ahmadi ende po përpiqet të kuptojë humbjen.
Në pamundësi për të mbajtur trupat e fëmijëve të tij ose për të qenë në varrimet e tyre, ai ende flet për to në kohën e tashme, me fytyrën e tij të palëvizur dhe lotët që rrjedhin.
“Vajzat e mia janë zogj të vegjël për mua. Më duket sikur jam në ëndërr. Ende nuk mund ta besoj atë që na ka ndodhur”.
Ai ka hequr fotot e vajzave nga ekrani i telefonit dhe laptopit. I thanë se një raketë kishte goditur fillimisht hyrjen e shtëpisë së familjes së tij.
“Ata dolën me shpejtësi dhe shkuan në shtëpinë e xhaxhait tim aty pranë”, tha ai. “Pesëmbëdhjetë minuta më vonë, një avion luftarak goditi atë shtëpi”.
Ndërtesa katërkatëshe ku u vra familja, qëndronte pranë Qendrës Mjekësore Sahaba në lagjen Zeitoun të qytetit të Gazës.
Tashmë është një grumbull betoni i copëtuar, rrënojat e përshkuara me pika të ndezura ngjyrash: një filxhan plastik jeshil, copa rrobash të pluhurosura.
Të mbijetuarit thonë se viktima më e madhe ishte një gjyshe 98-vjeçare; djali më i ri i lindur vetëm nëntë ditë më parë.
I mbërthyer në Jeriko me babain e tij, një tjetër punëtor ndërtimi i bllokuar në Bregun Perëndimor, Ahmedi ndonjëherë i telefonon të afërmit e tij të mbijetuar në Gaza. Por pas disa muajsh që ishte i bllokuar jashtë shtëpisë së tij të dashur dhe i dëshpëruar për t’u kthyer, ai nuk është më i sigurt nëse do të kthehet ndonjëherë.
“Ëndrra ime u shkatërrua në Gaza. Për kë të kthehem? Kush do të më thërrasë baba? Kush do të më thërrasë i dashur? Gruaja ime më thoshte se isha gjithë jetën e saj. Kush do të ma thotë këtë tani”?- tha ai.
