Petro Oleksiyovych Poroshenko është një biznesmen dhe politikan që shërbeu si presidenti i pestë i Ukrainës nga 2014 deri në 2019.
Kur presidenti rus Vladimir Putin filloi luftën e tij shkatërruese kundër Ukrainës, i bëri llogaritë shumë keq. Si një demokraci e re dhe një ekonomi në zhvillim, ai mendonte se Ukraina ishte shumë e dobët dhe e përçarë për t’i bërë ballë makinerisë së tij të luftës dhe se Perëndimi ishte shumë hezitues, naiv dhe komod për t’i kërkuar llogari Rusisë.
Por pushtimi vërtetoi të kundërtën.
Dhe që nga viti 2014, falë mbështetjes perëndimore, Ukraina ka ndërtuar demokracinë dhe ekonominë e saj, ka forcuar pavarësinë e saj energjetike, ka avancuar në aspektin europian dhe të NATO-s dhe ka forcuar mbrojtjen e saj.
Por a është Perëndimi tani më në fund i gatshëm të godasë Putinin aty ku dhemb vërtet – në financat e tij?
Disa vende perëndimore, kanë kërkuar të bëjnë biznes me Rusinë- kryesisht për shkak të një varësie nga nafta dhe gazi që detyroi vendimmarrës të ndryshëm të kishin një miqësi me Kremlinin. Më pas, fillimi i pushtimit të Ukrainës, dhe më vonë masakra e Buchas dhe Mariupolit, dukej se ndihmuan ta ndryshonin këtë njëherë e përgjithmonë, raporton abcnews.al.
Në fund janë europianët që paguajnë rreth 1 miliard euro çdo ditë për naftën dhe gazin e lyer me gjak të Rusisë, duke paguar për shkatërrimin fizik të vendit tim.
Është një vendim i gabuar. Dhe Perëndimi nuk do të jetë kurrë plotësisht i sigurt dhe në paqe nëse Ukraina nuk mposht Rusinë.
Në fillim të këtij muaji, udhëheqësit e G7 bënë një propozim premtues p për t’i dhënë fund varësisë së tyre nga energjia ruse, duke përfshirë heqjen ose ndalimin e importit të naftës ruse.
Edhe pse një gjysmë hapi është më mirë se asnjë hap, kjo nuk do ta ndihmojë Perëndimin të thyejë zinxhirin e mbështetjes. Dhe Putini mund ta konsiderojë si një shans për të përforcuar edhe më shumë përçarjet pasi për të burimet energjetike të Rusisë ishin gjithmonë një armë.
E di që për perëndimorët, heqja dorë nga nafta dhe gazi rus është më i lehtë në teori se sa në praktikë. Ne po përballojmë koston e plotë të qëndrimit kundër Putinit; ne e kuptojmë se do të ketë një kosto financiare edhe për ju.
Por kjo kosto është e zbehtë në krahasim me atë që do të ndodhte nëse Ukraina do të pushtohej dhe lufta do të përhapej në vendet tuaja – Hungari, Bullgari, Sllovaki.
Nëse do ta dinit se ndalimi i naftës ruse do të ndihmonte në shmangien e një lufte të tretë botërore, a do të kundërshtonit akoma?
Mos lejoni që një ndjenjë e rreme rehatie sot të çojë në vendime që do të sjellin pasoja të paprecedenta nesër. Fuqia e Putinit nuk qëndron në fuqinë e ushtrisë së tij – ne po dëshmojmë çdo ditë që po luftojmë pushtimin e Rusisë. Përkundrazi, qëndron në aftësinë e tij për të ngacmuar, manipuluar dhe shantazhuar të tjerët.
Putini po paguan shumë për analitikën dhe propagandën për të na bërë të besojmë se refuzimi i energjisë ruse do të shkatërronte ekonomitë. Ai është i bindur se demokracia është në thelb e dobët dhe se mund ta shkatërrojë atë nga brenda, duke shfrytëzuar përçarjet e brendshme.
Nafta dhe gazi janë vetëm disa pika mbi timonin e strategjisë së Putinit për taktikën e tij “përça dhe sundo”. Kjo është arsyeja pse një embargo e naftës mund të bëhet një lakmus, sfida e parë për efikasitetin dhe unitetin e Aleancës së Demokracive të sapokrijuar.
Dhe do të duhet të fillojë me një koordinim dhe pajtueshmëri të fortë midis anëtarëve të aleancës për politikën e sanksioneve kundër regjimit autokratik të Putinit. Ka ardhur koha të marrin vendime më të forta, dhe nuk mjafton thjesht të parandalosh hyrjen e cisternave ruse në portet perëndimore, duhet të ketë një kontroll shumë më të rreptë të kontrollit të naftës që transportohet në Europë dhe vende të tjera perëndimore.
Dhe një embargo totale është e nevojshme për të ndaluar tregtinë me Rusinë.
Megjithatë, ne kemi nevojë për të bërë hapin e parë dhe kjo mund të fillojë me tubacionin e naftës të Rusisë Druzhba që daton në vitet 1960. I ndërtuar për të transportuar naftën sovjetike në Hungari, Republikat Çeke dhe Sllovake, Poloni dhe Gjermaninë Lindore, tubacioni mbetet një simbol i imperializmit rus sot.
Ajo transporton tonelata naftë bruto që kalojnë në Europë edhe sot e kësaj dite. Megjithatë, ku ka vullnet, ekziston një rrugëzgjidhje. Gjithmonë ka një alternativë. Dhe ndërprerja e tubacionit të “miqësisë” do të ishte një ndryshim i fuqishëm i i luftës që Putin po zhvillon kundër Ukrainës dhe Perëndimit.
Nuk do të kishte asnjë shenjë më të madhe uniteti dhe solidariteti, as elasticiteti energjetik, përballë agresionit sesa ndërprerja e tubacionit të “Miqësisë” dhe kufizimi i ndikimit që Kremlini ka mbi Europën tani.
Kjo do t’i dërgonte një mesazh të fuqishëm Putinit se pas këtij pushtimi, nuk mund të bëjë më “biznes si zakonisht”. Dhe për sa kohë që vazhdon luftën në Europë, nuk do të ketë më as me bashkëpunime me Rusinë.
