Ndonjëherë nuk është ajo që thuhet ajo që bën përshtypjen më të madhe.
Është reagimi.
Në Lindjen e Largët Ruse, Vladimir Putin, i dha një paralajmërim Perëndimit: mos mendoni as të dërgoni ushtarë – dhe kjo përfshin edhe paqeruajtës – në Ukrainë.
“Nëse disa trupa shfaqen atje”, tha presidenti rus, “sidomos tani që luftimet po vazhdojnë, ne nisemi nga premisa se këto do të jenë objektiva legjitime për shkatërrim”.
Pastaj reagimi.
Publiku në forumin ekonomik në Vladivostok shpërtheu në duartrokitje, me zyrtarët dhe udhëheqësit e biznesit rusë që me sa duket e mirëpritën kërcënimin për të “shkatërruar” trupat perëndimore.
Duke vëzhguar skenën në sallë, duartrokitjet më dukeshin mjaft drithëruese.
Dhe kjo ndodhi vetëm një ditë pasi aleatët e Kievit, i ashtuquajturi Koalicion i të Gatshmëve, kishin premtuar një “forcë sigurie” pas luftës për Ukrainën.
Publiku duartrokiti përsëri kur udhëheqësi i Kremlinit sugjeroi se do të ishte i përgatitur të takohej me Presidentin e Ukrainës, Volodymyr Zelensky, por vetëm në tokën e tij të brendshme.
“Vendi më i mirë për këtë është kryeqyteti rus, në Hero City Moscow”, tha Putin.
Jashtë Rusisë, propozimi i Putinit është hedhur poshtë si joserioz, një ide krejtësisht e gabuar. Një rast talljeje politike.
Por në shumë mënyra, kjo përmbledh qëndrimin aktual të Kremlinit ndaj luftës në Ukrainë: “Po, ne duam paqe, por vetëm sipas kushteve tona. Ju i refuzoni kushtet tona? Atëherë s’ka paqe”.
Putin thotë se Rusia do t’i arrijë të gjitha synimet ushtarakisht nëse Ukraina nuk pranon marrëveshjen
Ky qëndrim i pakompromis po nxitet nga një kombinim faktorësh.
Së pari, nga bindja e Kremlinit se, në Ukrainë, forcat ruse kanë iniciativën në fushën e betejës.
Së dyti, me anë të suksesit diplomatik. Këtë javë në Kinë, Putin shtrëngoi duart dhe buzëqeshi me një sërë udhëheqësish botërorë.
Optika kishte të bënte tërësisht me demonstrimin se Rusia ka miq të fuqishëm, si Kina, India dhe Koreja e Veriut.
Dhe pastaj është Amerika. Muajin e kaluar, Presidenti i SHBA-së, Donald Trump, e ftoi Putinin në Alaska për një takim të nivelit të lartë. Komentuesit pro-Kremlin në SHBA e përshëndetën ngjarjen si provë se përpjekjet perëndimore për të izoluar Rusinë për shkak të luftës në Ukrainë kishin dështuar.
Për të bindur Kremlinin që t’i japë fund luftimeve, Trump më parë ka vendosur ultimatume dhe afate; ai ka kërcënuar me sanksione të mëtejshme nëse Rusia nuk bën paqe.
Por Trump nuk i ka zbatuar kërcënimet e tij – dhe kjo është një arsye tjetër për vetëbesimin e Rusisë.
Putini vlerëson publikisht përpjekjet e Trumpit për paqe. E megjithatë, ai i ka hedhur poshtë propozimet e Trumpit për armëpushim dhe nuk ka treguar dëshirë për të bërë lëshime lidhur me luftën në Ukrainë.
Pra, ku i lë kjo perspektivat për paqe?
Putin tha së fundmi se mund të shihte “dritë në fund të tunelit”.
Më duket se tani për tani Rusia nga njëra anë, dhe Ukraina e Evropa (dhe deri diku Amerika) nga ana tjetër janë në tunele të ndryshme, në rrugë të ndryshme, me destinacione të ndryshme.
Ukraina dhe Evropa janë të përqendruara në përfundimin e luftimeve, në formësimin e garancive të sigurisë për Kievin dhe në sigurimin që ushtria ukrainase të jetë mjaftueshëm e fortë pas luftës për të parandaluar një pushtim tjetër.
Kur Putini flet për “dritë në fund të tunelit”, unë besoj se ai imagjinon një rrugë që të çon në një fitore ruse në Ukrainë, dhe më gjerësisht, në ndërtimin e një rendi të ri global që i sjell dobi Rusisë.
Për sa i përket paqes, është e vështirë të shihet se ku dhe kur do të bashkohen këto dy autostrada shumë të ndryshme.
