Thomas Tuchel këtë javë përfundoi 100 ndeshje në krye të Chelseat, por pronarëve të klubit iu deshën vetëm 100 ditë për të arritur në përfundimin se epoka e tyre e re kërkon një trajner të ri.
Humbja e skuadrës londineze ndaj Dinamo Zagrebit, ku morën pjesë pronarët bashkë-kontrollues Todd Boehly dhe Behdad Eghbali, në shumë mënyra nënvizoi një vendim që ishte tashmë në pritje pavarësisht rezultateve.
Ishte gjatë rishikimit të tyre të 100 ditëve të pronësisë aktive që Boehly dhe Eghbali diskutuan përparimin e tyre në krijimin e një kulture të re në Chelsea dhe perspektivat afatgjata të Tuchel, i cili kishte bërë pak për të provuar se donte të merrte një pjesë proaktive të saj.
Publikisht, ai këmbënguli se ishte në të për një kohë të gjatë, duke thënë para udhëtimit në Kroaci se shpresonte se “do të ketë edhe 100 (ndeshje) të tjera, pastaj 100 të tjera”. Por, privatisht, qëndrimi dhe sjellja e tij ngritën dyshime serioze. Dhe kjo, në fund të fundit, ishte zhbërja e tij – edhe më shumë se Chelsea që pësoi tre humbje të njëpasnjëshme jashtë fushe ose një seri paraqitjesh të turbullta.
Fakti që Pierre-Emerick Aubameyang dukej të ishte një nënshkrim në fund të ditës me emrin e Tuchel në të, doli të ishte një alarm i kuq. Boehly dhe bashkëpronarët e tij Clearlake Capital duan një kulturë të re në “Stamford Bridge” dhe vendosën që Tuchel nuk është njeriu që të ndihmojë në udhëheqjen e saj.
Plani fillestar i Boehly dhe Eghbali kishte qenë të besonin te Tuchel. Atij iu dha një kontroll më i madh në tregun e transferimeve dhe u mbështet me më shumë përgjegjësi se çdo trajner që kishte gëzuar nën pronarin e mëparshëm Roman Abramovich. Por, 100 ditë punë së bashku ngritën dyshime nëse marrëdhënia mund të ishte e tillë për një afat të gjatë. Në vend të kësaj, gjithnjë e më shumë dukej se Tuchel ishte ndoshta më i përshtatshëm për stilin më të shkëputur të menaxhimit të regjimit të kaluar.
Boehly dhe bashkë pronarët do të jenë të vetëdijshëm se ky është një vendim që do të ftojë shqyrtim dhe kritikë, veçanërisht pas një afati transferimi në të cilën ata shpenzuan pothuajse 300 milionë euro. Pasi u bë kryetar dhe mori titullin e drejtorit të përkohshëm sportiv, Boehly vuri një objektiv në shpinë dhe do të ketë pak zemërim nga një pjesë e mbështetësve që idhulluan Tuchelin dhe tallje nga ata ekspertë që kanë akuzuar tashmë pronarët e Chelseat se e kanë bërë ekipin si videoloja “Top Manager”.
Vendimet për të shkarkuar ish-kryetarin Bruce Buck dhe drejtoreshën Marina Granovskaia nuk kishin gjasa të shkaktonin kurrë një stuhi të marrëdhënieve me publikun, ndërsa Petr Cech shkoi me dëshirën e tij pasi iu kërkua të qëndronte. Por, Tuchel kishte fituar një vend në zemrat e mbështetësve për suksesin e Ligës së Kampionëve të vitit 2021 dhe konsiderohet gjerësisht si një nga trajnerët më të mirë në botë.
Megjithatë, në fund të fundit, pronarët e Chelseat e dinë se duhet të injorojnë zhurmën dhe të shqetësohen vetëm nëse dhoma e zhveshjes do të reagojë keq ndaj largimit të Tuchel. Provat në Zagreb dukej se sugjeronin se do të ketë shumë më pak zëra kundërshtues nga skuadra e lojës.
Duke pasur parasysh se si popullariteti i tij ra me një numër lojtarësh, Boehly dhe Egbhali mund të jenë të sigurt se nuk do të përballen me asnjë lloj revolte. Ata do të shpjegojnë se shkarkimi i Tuchel ka për qëllim afatgjatë dhe një dëshirë për të menduar të bashkuar dhe jo ndonjë lëvizje afatshkurtër me fuqi apo reagim të gjunjëzuar ndaj një fillimi të dobët të sezonit. Fakti që Graham Potter është i preferuari i objektivave të Chelseat për të zëvendësuar ish-trajnerin e Paris Saint-Germain e dëshmon këtë.
Filozofia e Boehlyt dhe ajo e partnerëve të tij është të punësojë për një kohë të gjatë – siç dëshmohet nga disa prej lojtarëve të Chelseat që u janë dhënë kontrata gjashtëvjeçare. Ndërkohë, Dave Roberts, trajneri i interesit tjetër të madh sportiv të Boehlyt, ekipi i bejsbollit LA Dodgers, ka qenë në krye për shtatë vjet dhe në mars nënshkroi një marrëveshje të re trevjeçare që do ta çojë atë deri në vitin 2025 dhe një dekadë në krye. Roberts i ka kaluar majat dhe vështirësitë, por, më e rëndësishmja, ai beson tek ata që janë mbi të po aq sa ata besojnë – dhe paratë – tek ai.
Tuchel përsëriti në disa raste se nuk i pëlqente të përfshihej më shumë në procesin e rekrutimit të kësaj vere dhe vazhdimisht ankohej për humbjen e Cech si këshilltar teknik dhe i performancës së klubit.
Kjo shkaktoi disa vetulla të ngritura duke qenë se Boehly dhe Egbahli bënë pjesën më të madhe të ngritjes së rëndë në afatim e transferimeve vetë, duke punuar gjatë gjithë kohës në zona të ndryshme kohore. Nëse dikush u përball me shqyrtim dhe presion këtë verë, ata kanë qenë pronarët e rinj miliarderë të Chelseat dhe jo trajneri kryesor.
Një përplasje e stileve të menaxhimit u shfaq fillimisht në turneun e Chelseat në Shtetet e Bashkuara, gjatë të cilit Tuchel pati një figurë të irrituar. Gjermani nuk mundi ta përmbajë zemërimin e tij pas mposhtjes 4-0 nga Arsenali në Orlando dhe e kaloi të gjithë udhëtimin e kthimit në Angli thellë në mendimet e tij.
Nuk ka gjasa që Tuchel të ishte një anëtar veçanërisht entuziast i grupit WhatsApp që u krijua për të përmirësuar komunikimin dhe për të diskutuar objektivat e transferimit. Fakti që 49-vjeçari preferon të lihet të punojë dhe të zgjidhë vetë problemet, së bashku me rrethin e ngushtë të trajnerëve, nuk është në përputhje me qasjen gjithëpërfshirëse të Boehly dhe Eghbalit.
Why Chelsea’s new owners sacked Thomas Tuchel #CFC
* Results and performances not just to blame
* Tension since tour and communication dried up
* Players unhappy with decisions
* Desire for a long-term head coach
* The need to buy in to the new culturehttps://t.co/MQmecSSRTh— Matt Law (@Matt_Law_DT) September 7, 2022
Ata duan një trajner që të ndihen rehat duke kërcyer idetë dhe duke i mbushur me pyetje, madje disa që mund të duken të lodhshme për ata me më shumë përvojë futbolli. Ekziston gjithashtu një dëshirë që të gjitha departamentet e Chelseat të bëhen më të ndërthurura dhe bashkëpunuese.
Interesi i Boehlyt për nënshkrimin e Cristiano Ronaldos krijoi një dallim të hershëm opinionesh, me amerikanin që hezitonte të merrte thjesht “jo” për një përgjigje nga Tuchel, i cili, sipas burimeve, dukej i acaruar nga nevoja për të shpjeguar arsyet e tij për të mos dashur portugezin.
Në mënyrë thelbësore, pronarët duan një trajner në të cilin mund të investojnë për të ardhmen dhe që ata besojnë se është i përgatitur të bëjë një angazhim të barabartë. 100 ditët e para me Tuchel nuk ofruan mjaft inkurajim që ai të shijonte stilin e tyre ose të ndihmonte në krijimin e kulturës që ata duan të kultivojnë.
Vetëm të shtunën e kaluar, Tuchel e bëri të qartë se ai kishte pak interes për t’u përfshirë në emërimin e drejtorit të ardhshëm sportiv të përhershëm të Chelseat, gjë që nënvizoi përsëri hezitimin e tij për të vepruar më brenda klubit.
Atmosfera në terrenin stërvitor të Chelseat është përshkruar si e tensionuar dhe popullariteti i Tuchel u zhyt, me një grup lojtarësh që mendonin se ishin trajtuar në mënyrë të padrejtë, si për sa i përket përzgjedhjes së ekipit ashtu edhe pozicioneve që iu kërkua të luanin.
Lojtarët janë lënë në të ftohtë vetëm për t’u rikthyer papritur përpara se të rrëzohen përsëri. Hakim Ziyech e nisi humbjen ndaj Southamptonit, pavarësisht faktit se ai ishte përpjekur të negocionte një largim nga Chelsea, me Christian Pulisic që zuri vendin e tij në ndeshjen e ardhshme kundër Ëest Ham United. Ziyech nuk dukej si një njeri që përpiqej t’i bënte ndonjë nder trajnerit të tij kur u hodh në lojë në pjesën e parë në Zagreb.
Vendime të tilla jo vetëm që kanë qenë konfuze për pronarët dhe sjellja e irrituar e Tuchel nuk dekurajoi disa pikëpamje brenda dhomës së zhveshjes se lojtarët e pafavorshëm do të kishin më shumë gjasa të vazhdonin nën urdhrat e tij.
Pronarët bashkë-kontrollues të Chelseat duan të jetë e qartë se trajneri i ardhshëm do të jetë dikush që është investuar në projektin e tyre dhe që lojtarët presin të jetë në krye për shumë vite, dhe Potter me sa duket do të jetë ai që do ta bëjë këtë gjë.
Ai duket se është më i përshtatshëm për epokën e re të Chelseat sesa Tucheli, një njeri i dobët – megjithëse i zgjuar – nga një kulturë që Boehly dhe Egbahli e kanë bërë të qartë se duan të lënë pas. /Telegrafi/
