Sanksionet perëndimore dhe efektiviteti i tyre janë një nga temat e preferuara të propagandës ruse, duke demonstruar si rëndësinë e menaxhimit të kësaj narrative për Kremlinin, ashtu edhe ndikimin real që sanksionet kanë në ekonominë ruse.
Dhjetë vjet të luftës ruso-ukrainase janë shënuar nga 10 vjet sanksione të ndryshme dhe masa ndërkombëtare që synojnë t’i japin fund kësaj lufte. Në shkurt 2024, Këshilli i Bashkimit Evropian miratoi paketën e 13-të të sanksioneve kundër Rusisë për luftën e saj në Ukrainë, dhe paketa e 14-të tashmë po diskutohet.
E megjithatë, kjo nuk mjafton, sepse lufta po vazhdon dhe prandaj duhet të ketë më shumë sanksione.
Pas ekspozimit të krimeve në rajonet e Kievit dhe Chernihiv, Presidenti i Ukrainës Volodymyr Zelensky tha: Nëse nuk ka një paketë vërtet të dhimbshme sanksionesh kundër Rusisë dhe nëse nuk ka furnizim me armë që na duhen vërtet, atëherë kjo do të shihet nga Rusia si leje. Si leje për të shkuar më tej. Si leje për të sulmuar.
Rusia po bën gjithçka që mundet për t’u përgatitur për reagimin perëndimor, duke përfshirë nivelizimin e efektit të sanksioneve me informacion.
Rusia e ka përdorur temën e sanksioneve për të përhapur dezinformata për një kohë të gjatë.
Kjo detyrë është përmbushur me mjaft sukses: që nga viti 2014, rusët kanë qenë kryesisht të shqetësuar për sanksionet, ku shumica thonë se sanksionet nuk shkaktojnë probleme për ta dhe familjet e tyre dhe se Rusia duhet të vazhdojë politikën e saj pavarësisht sanksioneve, sipas sondazheve të Levada Center.
Përballja me sanksionet po kthehet në një histori suksesi në Rusi.
Disa departamente, si Departamenti për Kontrollin mbi Kufizimet e Jashtme nën Ministrinë e Financave, dhe vetë Presidenti Vladimir Putin, po punojnë drejt këtij qëllimi, duke i transmetuar popullit rus se ata janë heronj që nuk janë përkulur nën ndikimin e “agredsorëve”, që nënkupton Perëndimin.
Dhe kjo, sipas Putinit, është pikërisht ajo që ata që “shpresonin të na shtypnin me ndihmën e sanksioneve ekonomike, me ndihmën e forcës së armatosur” nuk e morën parasysh.
Objektivi numër dy është të bindë Perëndimin se të gjitha përpjekjet e tyre për sanksione janë të kota dhe dëmtojnë kryesisht vendet perëndimore.
Për këtë qëllim, që nga viti 2014 Rusia ka përdorur aktorë të ndryshëm, brenda dhe jashtë vendit, për të bindur vendet individuale se sanksionet janë të dëmshme për ta dhe në radhë të parë të panevojshme.
Me fillimin e pushtimit në shkallë të plotë, numri i zërave të tillë është rritur, së bashku me rritjen e shtrirjes së sanksioneve.
Është rritur gjithashtu numri i falsifikimeve absurde dhe emocionale që synojnë qytetarët evropianë.
Kjo fushatë agresive dezinformuese tregon megjithatë se, pavarësisht treguesve ekonomikë, sanksionet po godasin Rusinë aty ku i dhemb.
Si i perceptojnë vetë ukrainasit këto tregime? Është e ditur që ukrainasit nuk i perceptojnë ata si një mjet që mund t’i japë fund luftës.
Në shkurt 2024, Vlerësimi i Grupit Sociologjik kreu një studim të dinamikës së qëndrimeve sociale midis ukrainasve, në të cilin të anketuarit u pyetën se çfarë i duhet më shumë Ukrainës për të fituar.
Kështu, të anketuarit përmendën më shumë armë, luftimin e korrupsionit, ndryshimin e qeverisë, unitetin, kohezionin, ndihmën nga aleatët, besimin në fitore, mobilizimin, një ushtri më të madhe dhe shumë gjëra të tjera, por askush nuk përmendi sanksione mes tyre.
Për ukrainasit që kanë jetuar në luftë për 10 vjet, masa efektive është diçka që prodhon rezultate të dukshme, edhe nëse ato nuk janë të menjëhershme.
Me sanksionet që kanë një efekt për një periudhë më të gjatë dhe vendosen në faza në sektorë të ndryshëm të ekonomisë, historia është më e ndërlikuar.
Por kërkon gjithashtu komunikim të qartë dhe shembuj të gjallë të ndikimit konkret, kështu që narrativat e dezinformatave ruse nuk do të kenë asnjë shans për të fituar.
