Ata që e njohin Vladimir Putinin thonë se atij i ka mbetur fiksim një nga skenat më makabre dhe të tmerrshme nga historia e fundit botërore.
Në tetor 2011, figura e përgjakur e diktatorit libian Muammar Gaddafi u tërhoq zvarrë nga kanali në të cilin, si miu, ishte fshehur gjatë ditëve të fundit të luftës civile në vendin e tij.
Gaddafi iu lut për jetën para se të goditej me bajonetë dhe më pas të qëllohej me breshëri automatiku.
Putini e di gjithashtu se cari i fundit rus dhe familja e tij u pushkatuan si qen nga revolucionarët bolshevik në 1917.
Nuk është çudi që ai është i fiksuar pas pamjeve të fundit të Gadafit.
Megjithatë, ndërsa pushtimi monstruoz i Putinit në Ukrainë vazhdon, disa po pyesin, a mund të kthehet populli më në fund kundër njeriut që ka sunduar Rusinë në një formë ose në një tjetër për 22 vjet?
Tingëllon fantastike.
Putini jeton në një flluskë të sigurisë së lartë, në të cilën vizitorët e takojnë atë vetëm pas një kontrolli të hollësishëm.
Paranoja e tij ilustrohet nga tryeza e gjatë komike që ai përdori për të pritur presidentin francez, Emmanuel Macron.
Udhëtimet e tij midis pallatit të vendit të tij dhe Kremlinit janë përgjatë rrugëve të pastruara nga trafiku dhe të patrulluara nga snajperët
Një siguri e madhe i është kushtuar sigurisë së tij personale, duke përfshirë njësitë ushtarake në gatishmëri 24-orëshe dhe një rrjet të pavarur spiunazhi me fuqi të plotë për të përgjuar sipas dëshirës.
Megjithatë, për herë të parë në shumë vite, rusët papritmas po vuajnë dhimbje të forta ekonomike. Ndërsa sanksionet po japin efektin e tyre, rubla është në rënie të lirë.
Bankomatet po zbrazen, dollarët po mbarojnë dhe inflacioni po rritet.
Shtojini kësaj edhe rreth 5000 të vrarë rusë në sulmin ndaj Ukrainës në vetëm pak ditë. Një numër i cili nuk dihet të kapur rob dhe shumë të plagosur. Në ketë situatë pushteti i Putin mund të fillojë të lëkundet.
Pra, si mund të rrëzohej ai përfundimisht?
Imagjinoni, për shembull, që në javët e ardhshme në Moskë të fillojë një protestë e përditshme nga Nënat e Ushtarëve, një lëvizje e themeluar në 1989 për të bërë fushatë kundër trajtimit brutal të rekrutëve.
Këto protesta u përhapën shpejt në qytete të tjera.
Taktikat e rënda çojnë në gjakderdhje dhe fotografi të përhapura në të gjithë Rusinë e një gjysheje të rrahur dhe të gjakosur nga policia .
Ndërsa zemërimi rritet, numri i protestuesve shtohet dhe një komandant policie, babai i një rekruti adoleshent të vrarë në Ukrainë, kundërshton urdhrat, heq kaskën e tij të policisë dhe bashkohet me protestuesit, duke dhënë një lutje të pasionuar që gjithashtu bëhet virale në mediat sociale.
Udhëheqësit rajonalë, guvernatorët dhe kryetarët e bashkive, gjithashtu fillojnë të ndryshojnë anët. Në Moskë, turmat vërshojnë në Sheshin e Kuq, ku brenda Kremlinit, Putini, i shqetësuar për t’i shpëtuar fatit të Gadafit, merr një helikopter që e dërgon atë në një azil, fillimisht në Bjellorusi dhe ndoshta më vonë në Kinë.
Ndoshta, mund të mos jenë protestat e mëdha dhe populli që mund të rrëzojë Putin. Në vend të kësaj, ai mund të përballet me një puç nga brenda regjimit.
Nëse opinioni publik po shkon kundër diktatorit, shumë nga miqtë e tij pa hezitim do ta rrëzonin ose do ta vrisnin për të shpëtuar lëkurën e tyre.
Komandantët ushtarakë, të indinjuar nga këneta në Ukrainë tërësisht e krijuar nga Putini dhe të neveritur nga taktikat brutale që ata janë urdhëruar nga ai për t’u shkaktuar ndaj shokëve të tyre ukrainas sllavë mund të kryejnë kryengritje.
Njësi të tjera të ushtrisë, të urdhëruara për të shtypur këtë rebelim, mund t’i bashkoheshin atij.
Nëse kjo do të ndodhte, Putini do të ishte i mbaruar.
Truprojat e tij elitë mund ta mbrojnë atë nga vrasësit dhe terroristët, por jo nga tanket.
Ndërkohë, figurat pa fytyrë në agjencitë e sigurisë, shumë të vetëdijshëm se vendi i tyre po përballej me shpërbërjen, mund të shfrytëzonin njohuritë e tyre për të hequr truprojat e presidentit dhe për ta arrestuar atë.
Nëse asnjë nga këto dy mundësi nuk ndodh, at here vijnë në mendje skenarët shekullorë.
Në provincat lindore të Rusisë të Siberisë, Khabarovsk dhe Territorit Detar, njerëzit janë thellësisht të zemëruar për grabitjen e burimeve të tyre natyrore nga Kremlini.
Tatarët dhe Bashkirët, popuj etnikë që jetojnë në Rusinë qendrore, kujtojnë ende një moment joshës të pavarësisë pas Revolucionit Rus të vitit 1917.
Ata dhe popujt e tjerë nënshtetas e përçmojnë shtypjen e Moskës ndaj gjuhëve dhe kulturave të tyre, shumë nuk e mendojnë fare veten si rusë.
Në kushtet e duhura, këto tensione etnike mund të kthehen në një ngritje të dhunshme.
Në një luftë civile në shkallë të plotë, gjithçka mund të ndodhë.
Po, çdo opozitë përballet me pengesa të frikshme. Megjithatë, ushtria ruse dhe agjencitë e saj të sigurisë mund dhe do ta largonin Putinin nëse do ta dinin se duhej. Dhe masa e rusëve të zakonshëm ka forcë të pamposhtur në numër.
Putini i di të gjitha këto.
U uroj fat armiqve të tij megjithatë fundi i regjimit të tij do të ishte gjithashtu një perspektivë shqetësuese.
Rënia e tij mund të përshpejtojë një luftë të re civile në Rusi, e cila ka ende stokun më të madh në botë të armëve bërthamore.
Një Putin i çmendur dhe i futur në qoshe madje mund të sulmojë, duke llogaritur se edhe rreziku i shkaktimit të apokalipsit bërthamor në botë është më i mirë sesa të vuash fatin e Gadafit.
Edhe nëse do të mund të shmangej ai skenar i fundit të botës, kushdo që mund të vijë pas Putin, mund të mos jetë më i mirë se djalli që ne njohim.
