Hana Zela, 43-vjeç është nënë e dy fëmijëve, të cilët po i rrit e vetme dhe me shumë sakrifica. Edhe Hana, si shumë gra dhe nëna të tjera, është dhunuar nga burri prej 13 vitesh, veprime për të cilat po vuan dënimin me burg.
Rihana rrëfeu jetën plot vuajtje përkrah një bashkëshorti të dhunshëm, por ardhja sot në emisionin me “Zemër të Hapur” pati një arsye ende më të fortë. Ajo vendosi që ta falë burrin dhe kërkon që ta kthejë në shtëpi. Edhe pse e martuar me shkesë, 43-vjeçarja thotë se e ka dashur shumë dhe se ndjen dhembshuri për të, pasi vuan nga sëmundje mendore. Ai ka nevojë për dashurinë e familjes dhe fëmijët e ndjejnë mungesën e tij.
Për këtë arsye, ai nuk ka qenë i aftë për të mbajtur familjen, por përkundrazi i ka lënduar me veprime të pakontrolluara. Ai mbahet në burg, në repartin e të sëmurëve mendorë. Kërkesës së Hanës për ta kthyer në shtëpi, gjyqtari i është përgjigjur me argumentin se i duhet të rrijë edhe një vit nën mjekim. Por Hana kërkoi nga studio e emisionit tonë rikthim të shpejtë të burrit në familje, pasi ka besim që nën efektin e ilaçeve do të jetë i lumtur pranë tyre dhe ata pranë tij.
Ndiqni rrëfimin…!
Hana Zela: Me mblesëri u njoha me burrin, m’u duk moshë e pjekur, u takuam një herë dhe vendosa vetë për martesën. E zbulova që vuante nga shëndeti mendor pas 1 viti. Ai bërtiste, thyente gjërat e shtëpisë, sa e kuptova jam interesuar dhe e kam çuar te spitali, tek 5. Në fillim merrte mjekim, pastaj familja s’e çonte më. Shenjat e para i ka pasur që kur është ndarë nga gruaja e parë, është bërë më keq.
E dija që kishte qenë i martuar, por që ishte në atë gjendje nuk e dija. Sipas familjes, vetëm një herë ka marrë mjekim. Unë jam interesuar jashtë mase, më shumë jam marrë me të se me veten time. Mjekët më thonin që ai bën vetë, ta bën ty nga inati. Sipas mjekëve, tani më thonë që ka çrregullime psiqike, vuan nga ankthi dhe është agresivë.
E çoja në spital kushedi sa herë, e mbanin një javë e ma sillnin prapë në shpi. Ilaçet ia jepja vetë rregullisht. E kapi ankthi këto ditët e fundit më shumë, i dukej sikur do vdiste, u bë më keq. Jam munduar ta lë, por se lija dot, jam larguar disa herë nga familja, por prapë jam rikthyer se më vjen shumë keq. Ka mbi 10 shtrime tek spitali nr 5, por ai kishte përkeqësime gjithmonë. Ia jepja ilaçet 3 herë në ditë. Edhe me komshinjtë bënte fjalë.
Unë i bërtisja se s’doja të kishte debate me komshinjtë. Fëmijët janë të trembur, të frikësuar shumë. Në familje s’kishte kush të kujdesej për të, i ati i sëmurë, është rritur me njerkën, e cila dhe ajo ishte vetë e sëmurë. Kur ishin motrat këtu kujdeseshin ato, tani janë shumë larg. Familja ime më ka thënë ta lë, por unë se lë dot, sepse e kam dashur shumë dhe më vjen shumë keq. Ai ka qenë njeri shumë i mirë, pavarësisht se sëmundja e ka bërë në atë gjendje. E kam denoncuar 5-6 herë në polici, herën e fundit isha shumë e lodhur dhe iu thashë jo në burg, ai ka nevojë për spital, nuk doja të përfundonte kështu.
Evis Ahmeti: Ti e di sa të rrezikohet jeta, nëse ai kthehet në familje?
Zela: Po e di po dua të rikthehet.
Evis Ahmeti: Po jeta e fëmijëve?
Hana Zela: E di, po ç’të bëj. I çoj fëmijët atje ta takojnë çdo muaj, por ai do shumë të rikthehet, thotë se e ka marrë malli, me fëmijët sillet shumë mirë, s’di si do reagojë kur të kthehet në shtëpi.
Mjekët ne seancë gjyqësore deklaruan se ai nuk është ende në gjendje të shkojë pranë familjes.
Hana Zela: Unë s’jam dakord, ka një gjë që më shtyn se s’dua të lë më atje ku është. Ai kur e takoj më thotë ta nxjerr që atje, s’mund të qëndrojë më atje.
Sipas mjekëve duhet të rrijë dhe 1 vit se duhet të përmirësohet edhe pak.
