Një grua me emrin Vjollca ka ‘çuar në gjyq’ bashkëshortin e saj me emrin Zenuni, pasi ankohet se ky i fundit nuk e argëton dhe nuk e nxjerr të pijë as kafe.
Në rubrikën “Shihemi në gjyq”, Vjollca u paraqit bashkë me të shoqin dhe tha se asaj t’i rrojë partia që e nxjerr (Partia Socialiste), sepse bashkëshorti nuk e dëfren aspak.
Nga ana tjetër, i shoqi Zenuni tha se burri nuk lihet në moshën 65-vjeçare, por Vjollca këmbëngul se në atë moshë ajo dëshiron të ‘bëjë jetë’, të dëfrehet sepse po i afrohet vdekja.
Pjesë nga biseda:
Vjollca: S’më ke nxjerrë për një kafe, mua të më rrojë partia që dal, po ti? Unë merrem me shoqëri e të gjitha, po ti fare, nuk me ke mbajtur si grua.
Ardit Gjebrea: Cila parti?
Vjollca: Partia socialiste.
Ardit Gjebrea: Po pse çfarë bën partia për ty?
Vjollca: Jam kryetare gruaje, votoj për atë, jam aktiviste.
Ardit Gjebrea: Partia të nxjerr për kafe?
Vjollca: Shkoj vetë me shoqet e mia. Burri asnjëherë, vetëm punë, vetëm gomari shkon në punë, po unë nuk dua një çikë dëfrim se jam pensioniste. Unë nuk jetoj kështu, unë rrjedh nga një familje e madhe.
Zenuni: Pusho.
Vjollca: Po do pushoj me ty unë se do ti grua në pleqëri, s’ka grua më, harroje.
Zenuni: Po nuk ndahet burri 65 vjeç.
Vjollca: Po unë nuk dua burrë, nuk kam nevojë për burrë. Unë pi kafe, ha, pi në një ftere të vogël, bëj fërgesën time edhe në një tenxhere të vogël dhe kënaqem. Jam lodhur gjithë jetën unë, pleqtë i kam mbajtur, çunat i rrita, i martova, pleqtë i çova aty ku është vendi. Tani të bëj dhe unë një çikë jetë se po vdes.
Ardit Gjebrea: Po ku po të pengon ai që të bësh jetën?
Vjollca: Të pengon se nuk më çon në asnjë vend, ai është mashtrues i madh. Gjen shokët e vet, ka marrë një sasi lekësh dhe nuk më ka sjellë lekët e çunave.
Vjollca: E pi me shoqet se ashtu më pëlqen.
Ardit Gjebrea: Edhe bashkëshortit i pëlqen ta pijë me shokët.
Vjollca: Ka ardhur koha të dal me shoqet, nuk ka ardhur koha të rri brenda mbyllur me burrin.
