Glukoza në gjak qëndron në një interval të shëndetshëm për sa kohë që pankreasi mund të prodhojë mjaftueshëm insulinë për të dominuar përgjigjen e dobët të qelizave, por ndonjëherë nivelet e glukozës rriten shumë dhe sheqeri mbetet në qarkullimin e gjakut.
Studimi i ri u krye nga Dr. Jeroen van der Velde dhe kolegët e tij nga Qendra Mjekësore e Universitetit Leiden në Holandë.
Studimet e mëparshme kanë treguar se stërvitja lidhet me ndjeshmëri më të mirë ndaj insulinës, e cila redukton rrezikun e zhvillimit të diabetit.
Pas aktivitetit fizik të 775 subjekteve gjatë katër ditëve, autorët e studimit zbuluan se aktiviteti fizik i moderuar deri në intensiv uli përmbajtjen e yndyrës në mëlçi dhe rezistencën ndaj insulinës, dhe ushtrimet pasdite ose në mbrëmje u shoqëruan me reduktimin e rezistencës ndaj insulinës me 18 për qind dhe 25 për qind, krahasuar me të anketuarit aktivë gjatë gjithë ditës.
U përdorën të dhëna nga Studimi Epidemiologjik Holandez i Obezitetit (NEO), i cili përfshinte burra dhe gra midis moshës 45 dhe 65 vjeç me një indeks të masës trupore (BMI) prej 27 ose më shumë, që i klasifikon ata si mbipeshë ose obezë.
Në kuadër të studimit u angazhua edhe një grup kontrolli, pra në të gjithë studimin u përfshinë 6671 persona.
Të gjithë ata i janë nënshtruar një ekzaminimi mjekësor gjatë të cilit janë marrë mostrat e gjakut për të matur nivelin e glukozës dhe insulinës në gjak pas agjërimit dhe pas ngrënies.
Studimet e mëparshme kanë treguar gjithashtu një rënie më të madhe të glukozës gjatë ushtrimeve të rënda pasdite në krahasim me mëngjesin në diabetin e tipit 2, dhe ky studim e konfirmoi këtë edhe në popullatën e përgjithshme.
Studiuesit arritën në përfundimin se “rezultatet sugjerojnë se koha e aktivitetit fizik gjatë ditës është e rëndësishme për efektin e dobishëm të aktivitetit fizik në ndjeshmërinë ndaj insulinës”.
Ata besojnë se “kërkimet shtesë duhet të vlerësojnë nëse koha e aktivitetit fizik është vërtet e rëndësishme në rastin e zhvillimit të diabetit të tipit 2”.
