Nga Harlan Ullman, The Hill
Me rënien e Severdonetsk javën e kaluar, çfarë mund të mendojë presidenti rus Vladimir Putin për luftën në Ukrainë, pasojat e politikave të tij në lidhje me SHBA-në, NATO-n dhe Bashkimin Europian dhe hapat e tij të ardhshëm?
Ndërsa Perëndimi nuk e kuptoi plotësisht pakënaqësinë dhe armiqësinë e Putinit ndaj tij derisa ishte tepër vonë, a po e mbivlerësojnë SHBA-ja dhe NATO-ja aftësinë e Ukrainës për të rezistuar dhe a po nënvlerësojnë vendosmërinë e Moskës për të vazhduar këtë luftë?
Supozoni se Putin beson se ai ka avantazhin jo vetëm ndaj Ukrainës, por edhe ndaj SHBA-së, NATO-s dhe BE-së?
Cilat janë disa nga këto avantazhe të mundshme strategjike, ekonomike, taktike dhe ushtarake siç mund t’i shohë Putini?
Së pari, Putin ka aftësinë dhe numrin e forcave në anën e tij në luftën kundër Ukrainës. Pavarësisht se sa heroike ka qenë rezistenca e Ukrainës, ajo nuk është e pafundme, veçanërisht pasi numri i viktimave vazhdon të rritet dhe stoqet e armëve dhe logjistikës janë reduktuar.
Së dyti, Putin pa dyshim i sheh, me të drejtë ose gabimisht, dobësitë dhe të metat në aleancën perëndimore, të cilat, me kalimin e kohës, do të shfrytëzohen. Në këtë kontekst, energjia dhe ushqimi do të shfrytëzohen për të përçarë aleancën, raporton abcnews.al.
Europa është e varur nga gazi dhe nafta ruse. Dhe kostoja e benzinës në Amerikë, duke supozuar se do të mbetet e lartë, është një problem i madh për Presidentin Biden dhe mbështetjen e tij të brendshme, e përkeqësuar nga rritja e inflacionit që mund të kufizojë një konsensus afatgjatë për të shpenzuar miliarda dollarë për të mbështetur Ukrainën.
Për ushqimin , siç tha Putin migrimi mund të jetë një armë e fuqishme.Uria dhe mungesa e ushqimit, pasojat për migrimin janë të vetëkuptueshme. Me 5 milionë ukrainas të zhvendosur dhe një numër të konsiderueshëm që kërkojnë strehim në Poloni, Rumani dhe gjetkë, uria do të shtyjë urdhra të përmasave të mëdha dhe shumë njerëz do të gjejnë siguri në Europë dhe SHBA, Perëndimi mund të mos jetë në gjendje ta përballojë këtë.
Së treti, Putini e di se SHBA-ja është detyruar të planifikojë një luftë me dy fronte në drejtim të Rusisë dhe Kinës. Putin e vlerëson plotësisht marrëzinë e një strategjie të tillë. Napoleoni dhe Hitleri u mundën duke luftuar me dy fronte, duke pushtuar Rusinë në 1812 dhe BRSS në 1941, respektivisht.
Kina, atëherë ishte një aset strategjik, si dhe një treg për energjinë ruse për të anashkaluar sanksionet dhe për të detyruar SHBA-në të reduktojë burimet e saj për t’u përballur me dy kundërshtarë të mëdhenj.
Së katërti, Putini ndoshta i sheh ndarjet në Amerikë për pothuajse çdo çështje si kufizime të mëtejshme në fuqinë dhe aftësinë e saj për të ndikuar në botë.
Së pesti, Putin ka një tjetër levë. Bllokimi i mallrave ruse nga Lituania për shkak të sanksioneve që ka vendosur BE ndaj Rusisë në Kaliningrad , enklavën e Rusisë në Baltik të ndarë nga atdheu, është një. BE-ja mund ta zgjidhë këtë.
Por kërcënimet e nënkuptuara ushtarake nga Rusia kanë çuar tashmë në reagime të forta në Balltik. Putini do të përdorë avantazhin kryesor dhe të vetëm ushtarak të Rusisë ndaj NATO-s – epërsinë numerike në armët bërthamore me rreze të shkurtër veprimi – ndoshta për të shpallur publikisht vendosjen e më shumë forcave në Kaliningrad për të kërcënuar dhe përçarë NATO-n.
Për fat të mirë, avantazhet e Putinit nuk janë domosdoshmërisht aq të forta apo aq të vlefshme sa ai beson. Megjithatë, nëse Perëndimi nuk e kupton pse Putin beson se koha është në anën e tij është e vështirë të jesh optimist për një kundërstrategji të qëndrueshme.
Dhe, duke pasur parasysh situatën aktuale, kujtimet nga ngjarja e 28 qershorit dhe vrasjes së Arch Dukës Franz Ferdinand dhe gruas së tij në vitin 1914 në Sarajevë janë të ngjashme me situatën sot.
