Një grua nga jugu i vendit, por që kërkon të mbetet anonime denoncon dhunën barbare dhe sistematike të të shoqit ndaj saj. Ajo tregon se ka tre muaj që ka ardhur në Tiranë bashkë me tre fëmijët e saj për t’i shpëtuar agresionit.
Këtu ka gjetur punë dhe ka sistemuar fëmijët në shkollë. Tani ka një avokate shteti falas dhe ajo po merret me urdhrin e mbrojtjes dhe me divorcin. Zonja thotë se u drejtua në “Stop”, pasi ka nevojë për psikolog e ndihmë financiare.
Denoncuesja: Unë jam një zonjë nga jugu i Shqipërisë. Kam 20 vjet që më dhunon burri. Kam 3 fëmijë minorenë. Kam ecur gjithmonë me shpresën se gjërat do të ndryshojnë, do të kalojnë, por dhuna nuk është ndalur në asnjë moment.
Gazetarja: Kush është arsyeja e dhunës?
Denoncuesja: Fanatizmi, xhelozia, alkooli, të gjitha bashkë. Sipas tij, një femër nuk duhet të dalë nga shtëpia, nuk duhet ta shikojë diellin, tamam si në skllavëri. Një femër kur bëhet nënë e harron veten dhe mendon për fëmijët dhe një femër pa mbështetje e ka shumë të vështirë që ta përballojë jetën vetëm. Jam larguar disa herë dhe asnjëherë nuk kam gjetur zgjidhje sepse në radhë të parë nuk kam pasur besim tek vetja ime.
Denoncuesja: Erdhi në drekë. Si zakonisht shtrova drekën, filloi të kapej kot: Pse fëmijët nuk janë në gjumë?! Kur të vi unë i dua në gjumë! Këto do i bësh ashtu si dua unë! Gjëra të tilla. I thashë shtrihu se nuk je mirë sepse ishte i alkoolizuar. Më shtyu dhe më goditi me grushta, me shkelma. Më qëlloi 2 herë më grushta. Atëherë u trembën fëmijët, u ngritën nga gjumi dhe e lanë të qetësohej derisa ta zinte gjumi. Të nesërmen kam ikur nga shtëpia. Jeni ju të parët që ju kam telefonuar për ndihmë.
Gazetarja: E keni bërë më përpara këtë gjë?
Denoncuesja: E kam bërë 3-4 herë dhe më përpara.
Gazetarja: Ku keni qëndruar?
Denoncuesja: Kam qenë tek miqtë e mi, më kanë mbajtur disa ditë, më kanë çuar prapë. Gabimi ishte i imi prapë.
Gazetarja: Pse?
Denoncuesja: E kam dhe urdhrin e fundit të mbrojtjes për 1 vit dhe unë e shkela për 3-4 muaj. Është gabimi im që besoja. Kam nevojë për gjithçka, nga radhë të parë nga ana psikologjike, shpirtërore, pastaj të tjerat. Jam këtu me qira, kam larë qiranë vetëm për 1 muaj. Kam filluar një punë të thjeshtë…
Gazetarja: Sa fiton?
Denoncuesja: 300 mijë lekë të vjetra.
Gazetarja: Sa e ke qiranë?
Denoncuesja: 170. Pjesa tjetër që mbetet drita, ujë dhe bëje llogarinë vetë me 3 fëmijë. Çfarë të them?! Ti e di shumë mirë se jeta këtu është e vështirë. Unë kam kuptuar se zvarrë do të hiqem këtu dhe të pamundurën do ta bëj të mundur vetëm që kthim mbrapsht nuk ka!
Në 20 vjet e ka denoncuar 3 herë bashkëshortin dhe ka marrë urdhër mbrojtjeje, por e ka thyer vetë duke u kthyer në shtëpi. Por këtë herë nuk duroi më e bëri ca para nga kushërinjtë dhe u zhvendos në Tiranë.
Gazetarja: Prej 20 vitesh je dhunuar sistematikisht, ke bërë ndonjë denoncim në polici?
Denoncuesja: Po, kam bërë denoncim 3 herë në polici për 20 vite. Tani është vetëm fillimi, kam avokate.
Gazetarja: Kjo është avokate pa pagesë për rastet e veçanta siç është dhe rasti i një gruaje të dhunuar.
Denoncuesja: Po. Me avokaten po mundohem që të marr urdhrin e mbrojtjes sa më shpejt dhe divorcin të ma bëjë ajo sa më shpejt. E dua sepse duhet ta kisha bërë kohë më përpara. Nuk e bëra më para sepse nga njëra anë nuk kisha dhe kohë, doja të ikja sa më shpejt nga ai vend, të largohesha sa më shumë dhe sot më duket se ai më ndjek. E kam hije kudo sepse bëra denoncimin për ta futur në burg. Dua që emrin tim ta vë në vend dhe ta filloj jetën nga e para sikur kam rilindur dhe nuk iki më nga ky vend. Nuk kthehem më mbrapsht në asnjë vend. Dua të më ndihmojë kush ka mundësi, me çfarë të ketë. /Tv Klan
