Duke folur për mikrofonat e MilanTv, Ricardo Kakà ka folur për të kaluarën e kuqezinjve në Champions League. Këto janë fjalët e tij:
Mbi kujtimet më të mira në Evropë.
“Kujtimet e Champions-it? Muzika, njerëzit në stadium, ndeshja, gjithçka që ishte atmosfera e luajtjes së një ndeshjeje të Champions League më kujtohet.”
Në golin e tij me Bruges dhe një tjetër gol i paharruar.
“E mbaj mend mirë atë gol në fund të ndeshjes, me krosin e mrekullueshëm të Cafù-s dhe me goditjen time. Mënyra si e shënova më pas u bë shenja ime. E paharrueshme. Është shumë më tepër se sa kisha ëndërruar. Goli i parë me Milanin në derbi, pastaj goli në Ligën e Kampionëve në këtë mënyrë… Nuk e kam menduar kurrë se mund të më ndodhin gjëra të ngjashme.”
Në finalen e humbur në Liverpool dhe vitet në vijim.
“Ishte një nga finalet më të bukura të Ligës së Kampionëve. Fatkeqësisht e humbëm. Të mos fitoja ishte një gjë shumë e vështirë për mua sepse e dija se sa e vështirë do të ishte të kthehesha në një tjetër finale të Ligës së Kampionëve. Ajo humbje ishte shumë e vështirë. Por kjo më bëri të rritem shumë si në nivel njerëzor ashtu edhe në atë profesional. Gjithmonë ekzistonte dyshimi se mund të arrija një tjetër finale të Champions League, se mund ta fitoja këtë kupë. Vitin tjetër humbëm në gjysmëfinale kundër Barcelonës, ato dy vite ishin vërtet shumë të vështira dhe plot dyshime. Ishte një përzierje emocionesh të mrekullueshme që përfundoi me fitoren në Athinë”.
Me fitimin e Champions League në 2007.
“2007 ishte viti më i mirë i karrierës sime për sa i përket rezultateve kolektive dhe personale. Qëllimi im nuk ishte të isha golashënuesi më i mirë. Në vitin 2006 Sheva u largua dhe për këtë arsye Ancelotti ndryshoi pak rolin tim, isha bërë një sulmues i dytë, duke më bërë të luaja afër Inzaghit dhe të bëhem golashënuesi më i mirë në Ligën e Kampionëve. Për mua është e mrekullueshme sepse i di vështirësitë e arritjes së këtij rezultati”.
Në gjysmëfinale kundër Manchester United.
“Ajo gjysmëfinale ishte vërtet speciale. Shënimi i dy golave në Old Trafford dhe mos fitimi i asaj ndeshjeje tregon se sa e vështirë është Liga e Kampionëve. Sigurisht që imi ishte një nga golat më të mirë të karrierës sime. Një gol shumë i veçantë
Në finalen e 2007 në Athinë.
“Finalja është gjithmonë një ndeshje shumë delikate, me shumë emocione. Kishim dyshimin e 2005-ës dhe frikën se mund të humbnim sërish me të njëjtin kundërshtar. Kur shënuam kishim një adrenalinë, por e dinim që ndeshja nuk ishte aty. Pastaj erdhi asistimi per golin e Pippos, ishim aq te lodhur sa pas golit festuam vetem une dhe Inzaghi.Te gjithe kishin deshire ta fitonin ate ndeshje pa ndodhur gjerat ne Stamboll.. Pastaj ishte goli i Kuytit dhe me pas duke u dridhur sërish, por pesë minuta pas fishkëllimës së fundit dhe në fund Milani fiton Championsin”.
Për Ligën e Kampionëve dhe emocionet që ngjall.
“Të fitosh kupën është pjesa e fundit, por gjëja më e mirë është të luash ndeshjet, grupet, të luash jashtë. Të kesh këto pengesa dhe të jesh në gjendje të fitosh. Kur e ke kupën në dorë mendon” e bëra”. Emri im është tani në historinë e vendit, të futbollit”./h.ll/albeu.com
