Shumë herë në jetë kemi dashur të kërkojmë një nder, një ndihmë edhe nga njerëzit më të afërt, por frika e të dëgjuarit jo na pengon dhe zgjedhim ta bëjmë vetë.
Bërja e gjërave vetë nuk është ajo që na shqetëson, kështu që të dëgjosh dhe jo nuk do të jetë e dëmshme praktikisht, por psikologjikisht çmimi është i lartë.
Çfarë nuk shkon me “jo”?
Jo lidhet me refuzimin, kështu që ajo që na frikëson është refuzimi. Kjo jo mund të vijë në shumë forma, ose një jo e qartë fjalë për fjalë, ose në një mënyrë më të tërthortë dhe rrethanore, por rezultati mbetet i njëjtë, p.sh. përmes gjuhës së trupit kur dikush nuk na kthen një përqafim apo një përkëdhelje.
Të gjithë duam të jemi të dashur dhe të pëlqyer dhe ajo fjalë e vogël me dy shkronja, kur na kumbon në vesh, mund të na “thyejë” dhe të na bëjë të ndihemi sikur jemi të urryer, por edhe të guximshëm për të kërkuar ndonjë gjë.
Mendjet tona janë në garë dhe ne vazhdimisht mendojmë për arsyen që na thanë jo. “A nuk më pëlqen më?”, “kaq ishte, do të mbetem pa njerëz në krah!”, “ai është shumë i inatosur me mua që e kam kërkuar këtë nder” etj. Në realitet, këto frikë nuk verifikohen kurrë.
Pse kemi frikë të dëgjojmë jo?
Arsyet kryesore që kemi frikë të dëgjojmë jo është ndjenja se nuk jemi mjaftueshëm të mirë. Refuzimi është si një dështim personal, i cili më pas do të na bëjë të krahasojmë veten me të tjerët që i konsiderojmë më të mirë se ne. I gjithë ky mendim do të na çojë në një cikël të të menduarit ku ne fajësojmë veten se nuk jemi mjaft të mirë dhe sa të ndryshme do të ishin marrëdhëniet tona me njerëzit nëse do të ishim më mirë.
Gjithashtu, refuzimi na lëndon shumë dhe jo vetëm figurativisht. Dhimbja fizike dhe dhimbja e refuzimit mbështeten në disa nga të njëjtët mekanizma të sjelljes dhe nervore që regjistrojnë efekte të lidhura me dhimbjen, sipas hulumtimit. Pra, duhet të kujtojmë se sado dhimbje të kemi është vetëm e përkohshme dhe në vetëm pak ditë, nëse jo orë, ne do të mund të vazhdojmë jetën tonë sikur të mos ketë ndodhur asgjë!
Si ta kapërceni frikën?
Për të mos pasur frikë nga refuzimi, duhet të keni një marrëdhënie të mirë me veten.
Hapi i parë për të kapërcyer frikën e refuzimit është të mësoni të jeni të vetëdijshëm për ndjenjat dhe mendimet tuaja. Kur filloni të mendoni negativisht për veten, përpiquni të merrni kontrollin dhe të zëvendësoni mendimet negative me ato më pozitive. Për shembull, në vend që të mendoni “Unë nuk jam i mjaftueshëm”, mendoni “Unë jam i dashur ashtu siç jam”. Ky kontroll nuk është i lehtë, por me praktikë gjithmonë mund të përmirësoheni.
Gjithashtu, duhet të ndaloni së krahasuari veten me të tjerët. Është e natyrshme të bësh gabime, siç bëjnë të gjithë, prandaj nuk duhet të jeni i ashpër me veten dhe të bëni krahasime!
Dhe, ndoshta, këshilla më… absurde por e mençur është të rrezikoni të dëgjoni jo! Nëse keni frikë nga refuzimi, ndoshta nuk e keni përjetuar mjaftueshëm dhe nuk po dilni nga zona juaj e rehatisë. Nëse filloni të “flirtoni” pak me refuzimin dhe të mësoheni me të, do të ndaloni së frikësuari aq shumë dhe dalëngadalë do të përfitoni prej tij.
