Një i ri i shquar aplikoi për një pozicion menaxherial në një kompani të madhe dhe të njohur. Fazën e parë të intervistës e kaloi lehtësisht dhe faza e dytë ishte një intervistë me kryetarin e kompanisë.
Kryetari dhe bordi i drejtorëve ishin të impresionuar me rezymenë e të riut pasi ai kishte një histori të shkëlqyer dhe etikë të shkëlqyer pune. Më pas, kryetari parashtroi një kërkesë të veçantë në fund të intervistës. Ja si shkoi intervista:
Shefi: A keni arritur të merrni një bursë për studimet tuaja?
I riu: Jo, kam frikë se jo.
Shefi: A ju ka paguar babi tarifat e shkollimit?
I riu: Babai im ka ndërruar jetë kur unë isha fëmijë. Nëna ime kujdesej për tarifat e mia të shkollimit.
Shefi: Mendoj se nëna juaj punon me kohë të plotë?
Djali i ri: Ajo lan rrobat për bukën e gojës, zotëri.
Më pas, kryetari kërkoi të shikonte duart e të riut. Ishte e çuditshme, por ai kishte një arsye të mirë për këtë.
Shefi: A e keni ndihmuar nënën tuaj?
I riu: Jo, zotëri. Nëna ime më kishte kërkuar gjithmonë të studioja në kohën e lirë. Përveç kësaj, ajo bën një punë më të mirë se unë. Unë vetëm do ta ngadalësoja atë.
Shefi: Më duhet të bëni diçka për mua. Kur të shkoni në shtëpi sot, lani duart e nënës suaj. Intervistën e vazhdojmë nesër në mëngjes.
I riu e dinte se kjo ishte një kërkesë e çuditshme, por gjithashtu ndjeu sikur e kishte gozhduar intervistën. Pasi u kthye në shtëpi, ai i tha nënës së tij se çfarë donte të bënte dhe nëna zgjati duart, përcjell Albeu.com.
Ai mori duart e brishta në të tij dhe lotët u formuan në sytë e tij. Duart e nënës së tij ishin të holla dhe të rrudhura nga gjithë ato vite të larjes së rrobave të njerëzve.
Më në fund e kuptoi se sa shumë kishte punuar ajo për ta kaluar atë në shkollën e mesme dhe kolegjin pa u ankuar kurrë. Ai përqafoi nënën e tij dhe të dy biseduan për një kohë të gjatë. Të nesërmen në mëngjes ai u kthye në kompani përballë kryetarit.
Shefi Mund të më thoni çfarë ndodhi dje?
Djali i ri: Mora duart e nënës sime në të miat dhe e ndihmova nënën time të lante rrobat e ditës.
Shefi: Si ndihesh?
I riu: I dërrmuar dhe shumë mirënjohës. Nuk do t’ia kisha dalë kurrë pa nënën time dhe gjithçka që ajo ka bërë për mua. E kuptoj sa shumë i është dashur të punojë dhe jam penduar që nuk e ka ndihmuar më parë.
Kryetari tundi me kokë për këtë dhe tha: “Si menaxher, kisha nevojë që ju të jeni të vetëdijshëm për punën e palodhur të të tjerëve.”
I riu e mori punën dhe shpejt fitoi respektin e anëtarëve të stafit të tij, sepse punoi shumë me ta dhe e njohu punën e tyre. Performanca e kompanisë ishte rritur ndjeshëm.
Fëmijëve duhet t’u mësohet vlera e punës së palodhur. Kur prindërit i lënë fëmijët e tyre të rriten egoistë, ata nuk do të dinë të jenë të dhembshur kur bëhet fjalë për betejat e stafit dhe punonjësve të tyre në të ardhmen. Njerëz të tillë kanë rezultate të shkëlqyera në letër, por janë mediokër në vendin e punës./albeu.com/
