Mario Gotze do të jetë përgjithmonë heroi gjerman i finales së Kupës së Botës 2014. Por mund të jetë edhe shumë më tepër. Transferimi i tij në Bayern, dyshimet e tij atje dhe problemet e tij fizike të mëvonshme i mohuan atij një karrierë që dukej plot sukses. Tashmë lojtari i PSV-së rrëfen në një intervistë në L’Equipe.
Goli i tij në finalen e Kupës së Botës 2014: “Është ndeshja më e veçantë që mund të luajmë. Të luash për vendin tënd, në Brazil, vendin e futbollit, kundër Argjentinës… Ky kombinim ishte gjigant. Nëse do të mund të rishkruaja historinë, unë Mund të them se ndoshta të luash atë lojë në moshën 35-vjeçare, të shënosh atë gol dhe të tërhiqesh më pas, padyshim që do të ishte perfekte”.
Si do t’i shpjegonit një fansi se çfarë ju ka ndodhur që nga ai gol: Historia ime mund të tregohet nga shumë këndvështrime të ndryshme. Si histori dashurie, që kur u martova dhe u bëra baba. Koha ime në Bayern me Pep Guardiolën, rikthimi im në Dortmund, interesimi i Liverpool-it dhe kalimi im te PSV Eindhoven. Edhe pak si një dramë. Por shumë gjëra ishin të bukura, ishte një udhëtim i paharrueshëm me momente mbresëlënëse”.
Ai nuk e ka arritur atë që pritej: “Ndoshta do të kisha pasur më shumë tituj nëse do të kisha shkuar në Liverpool kur më donte Jurgen Klopp (në vitin 2016). Do të ishte gjithashtu emocionuese të kthehesha në Mynih dhe t’u shpjegoja pse duhej të vazhdoja atje. Por askush nuk e di se si do të më shkonte jeta ime. Unë nuk jam dikush që jetoj në të kaluarën. Nuk ka kthim prapa në jetë dhe kjo është në rregull.”
Pse nuk ia doli te Bayern: “Mendoj se duhet të më kishin dhënë më shumë kohë. E shohim me Robert Lewandowski. Ai është në Mynih që nga viti 2014 dhe dy vitet e fundit kanë qenë edhe më mirë se i pari. T’i jap vetes atë kohë, klubi nuk ma ka dhënë mua, është një faktor i rëndësishëm. Nëse shikoj edhe Karim Benzeman, mendoj se ai është në vitin e tij të 13-të në Real Madrid dhe aktualisht po luan futbollin e tij më të mirë.”
Çrregullimet e tij metabolike: “Ishte një shenjë se kisha kërkuar shumë trupin tim, se isha stërvitur shumë. Për një kohë nuk e lashë trupin të merrte frymë, e kërkoja sikur të ishte robot. Nuk mundi. por unë nuk e kuptova këtë derisa ishte tepër vonë.
