Sulmuesi i Milanit, Zlatan Ibrahimovic ka dhënë një intervistë për faqen zyrtare të UEFA-s. Këto janë fjalët e tij:
“Unë u rrita në Malmö, në një lagje të vogël të quajtur Rosengård dhe qëndrova atje deri në moshën 17 vjeç. Njerëzit e quajnë “geto”, por ishte një parajsë, sepse kisha gjithçka që doja. Kisha miq, më pëlqente. Kemi luajtur futboll, çka i bënte njerëzit të lumtur. Mjaftonin një palë këpucë, por mund të luaje edhe pa to. Nga aty ishte një kreshendo”.
Kontrata e parë me Malmo
Kur firmosa kontratën time të parë me Malmö,papritmas fillova të fitoja para, gjë që më pëlqeu. Paratë nuk më bënë të lumtur, por m’i lehtësuan gjërat. Më parë kam ecur shumë për të shkuar në stërvitje, ose kam vjedhur ndonjë biçikletë (e di që nuk është mirë, por të gjithë bëjmë budallallëqe); më pas arrita të marr lejen e drejtimit dhe makinën time.
Cilët ishin idhujt tuaj të sportit si fëmijë?
Babai im më tregonte shpesh Muhamed Ali në TV. Më pëlqente shumë ai personazh. Ka qenë kampion në jetë, edhe në ring. Ai foli jo sepse ishte mendjemadh, por sepse ishte i sigurt për veten. I tillë jam edhe unë. Për mua lojtari më i mirë në histori është Ronaldo, “Fenomeni”. E ndoqa dhe e admirova. Ai bëri gjëra që të gjithë donin t’i bënin, gjëra që nuk ishin parë kurrë më parë. Të gjithë përpiqeshin ta kopjonin. Kur shkonim të luanim në park me miqtë, të gjithë përpiqeshim të bënim të njëjtat gjëra. Pastaj e takova vërtet dhe luajta kundër tij, për fat të keq kurrë me të, dhe papritmas gjithçka që ishte joreale u bë e vërtetë.
Mënyra juaj e të qenurit
Çfarëdo që të ndodhë me mua; sukses, para, famë etj., do të jem gjithmonë i njëjti dhe nuk do të ndryshoj. Ose më pëlqejnë ose nuk më pëlqejnë, por nuk kam lindur për t’i bindur njerëzit.U kthyet në Milano dhe po luani në nivele të larta edhe në moshën 40-vjeçare…
Unë luaj me shumë emocione, sepse është një klub që më ka dhënë lumturi. Milani më ka dhënë shumë dhe mendoj se kam kaluar më tepër vite këtu sesa në të gjitha klubet që kam përfaqësuar. Ishte e mrekullueshme të kthehesha në Champions League. Të gjithë ishin shumë të lumtur që u kthyem.
Çfarë mendoni për Champions League?
Ky është një turne fantastik. Kam shënuar disa gola që më kanë pëlqyer shumë dhe kam pasur mundësinë të përballem me skuadrat dhe lojtarët më të mirë në Evropë. Si ndihem që nuk e kam fituar kurrë? Në dy mënyra: ta fitoja do të ishte e mrekullueshme, të mos e fitoja nuk do të më ndryshonte si lojtar. Të fitosh nuk do të thotë të jesh lojtar më i mirë, sepse tashmë jam më i miri. është treguar që edhe më i miri (Ronaldo Nazario) nuk fitoi gjithçka.
Cila do të jetë e ardhmja juaj?
E ardhmja ende nuk është shkruar, nuk bëj plane, le të shohim se çfarë do të ndodhë. Dua të luaj sa më gjatë. Realiteti është se do të luaj derisa të shoh dikë më të mirë se unë. E di që një ditë do të ndalem dhe se nuk do ta kem më këtë adrenalinë. Është problem për çdo lojtar, sepse ju luani futboll për adrenalinën dhe nuk mund të bëni asgjë tjetër. Ne jemi të programuar kështu, bëjmë të njëjtën gjë çdo ditë. Zgjohemi, bëhemi gati, stërvitemi, hamë dhe pushojmë. Dita tjetër është e njëjta gjë. Kur ndalon papritur, gjithçka mungon, ndaj duhet të fillosh nga e para dhe të nisësh diçka të re.
Çfarë këshille do t’iu jepnit të rinjve?
Gjithmonë veteranët e futbollit pyeten çfarë këshille do t’i jepnit një fëmije. Zakonisht përgjigjja është: Beso në veten tënde, ji i lumtur dhe mos u dorëzo kurrë; ose diçka e ngjashme. E lehtë ta thuash, por ta bësh atë është pjesa më e vështirë. Ta rrethosh veten me njerëz pozitivë, me energji pozitive, ndihmon shumë, sepse i bën gjërat më të lehta. Kur keni njerëz negativë rreth jush, ata ju tërheqin poshtë. Është sikur ata nuk duan që ju të jeni të suksesshëm. Kështu që këshilla ime është: Është e lehtë dhe çdo gjë është e mundur, por varet nga ju.
