Djali im 25-vjeçar u martua me një vajzë 23-vjeçare, Tina. Marrëdhënia e tyre, në fillim, ishte fantastike. Shpejt, mësuam se do të bëheshim gjyshër pasi Tina, ishte shtatzënë.
Kaloi pak kohë kur nisën problemet. Herë pas here, ai përmendte se fliste me vajza të tjera, sikur kjo të ishte shumë normale. Më vonë rezultoi se ai e kishte tradhtuar disa herë bashkëshorten e tij. Tina, madje kishte edhe prova. U ndjeva shumë e turpëruar. Unë nuk e kisha kultivuar këtë kulturë te djali im.
Por Tina, për çudinë time, ishte gati ta falte edhe pse i thashë të divorcohej nëse donte. Disa kohë më vonë, djali im vendosi të bënte një kërkesë për divorc sepse kishte gjetur një grua tjetër. Tani Tina po lufton me një fëmijë 1 vjeç dhe duhet ta mbajë vetë.
Pa kohë më vonë djali më telefonoi dhe na ftoi në dasmën e tij. E pyeta pse e kishte tradhtuar Tinën. Ai qeshi dhe tha:
“Epo, Tina është e mrekullueshme, por unë meritoj dikë më të mirë.”
Si nënë, u trondita dhe u zëmërova shumë nga fjalët e tij. I mbylla menjëherë telefonin.
Në ditën e dasmës së djalit tonë, shkova në shtëpinë e Tinës. Ajo kishte marrë me qira një dhomë shumë të vogël dhe të vjetër. Kur shkova, nipin e gjeta duke qarë në divan, ndërsa Tinën, jashtëzakonisht të lodhur.
Djali më telefonoi dhe më pyeti se ku ishim unë dhe burri. Unë iu përgjigja:
“Unë jam në shtëpinë e ish-gruas suaj, ju jeni një burrë i tmerrshëm dhe mua si nënë më vjen turp për ju.”
Djali im u inatos, dhe ne nuk flasim më.
