Mami dhe babai im kujdeseshin mirë për mua dhe vëllain tim. Familja jonë ishte e varfër dhe ne jetonim në fshat, por ishim të kënaqur. Kjo, derisa kuptova se nëna ime nuk ishte ajo që mendoja se ishte.
Ndërsa u rrita, dëgjova pëshpëritje dhe thashetheme kalimtare që rrotulloheshin nëpër fshat duke thënë se nëna ime nuk ishte prindi im biologjik. Fshatarët thanë se babai im solli në shtëpi një grua sapo linda unë. Nuk mund ta besoja një marrëzi të tillë dhe vendosa t’i injoroja këto gënjeshtra.
Një ditë thashethemet u shtuan dhe për t’i qetësuar, shkova në shtëpi dhe e pyeta babanë për këtë. Sytë e tij shkëlqenin dhe mendova se do të më qortonte, por më pas shprehja e tij u zbut ndërsa tha:
“Nëna jote vdiq kur linde, nuk mund ta kujtoje”.
U shkaterrova, ndjeva se gjunjët më dridheshin kur kuptova se gruaja në familje nuk është nëna ime e vërtetë.
Duke e ditur këtë, nuk mund t’i shikoja më prindërit e mi në të njëjtën mënyrë. Më dukej sikur babai kishte tradhtuar nënën time për t’u rimartuar dhe se kjo grua nuk kishte vend në familje. Fillova të grindem shpesh me prindërit e mi që atëherë. Kur vinin miqtë e mi, thoja se ajo nuk ishte nëna ime, me zë të lartë që të dëgjonte, por ajo kurrë nuk reagoi ndaj deklaratës, percjell Albeu.com.
Kur u pranova në kolegj, më në fund u largova nga ajo shtëpi. Isha kaq e lehtësuar që isha vetëm, por njerka ime më telefononte pothuajse çdo ditë për të pyetur nëse isha mirë vetëm. E telefonoja rregullisht babain, por ai ishte gjithmonë i zënë me punë dhe bisedat tona ishin të shkurtra. Kur isha në vitin e fundit, njerka ime më telefonoi në mes të klasës duke thënë se kishte ndodhur një aksident. Babai im ishte në gjendje shumë të keqe.
I paketova menjëherë gjërat e mia dhe mora fluturimin e parë të kthimit në shtëpi për të parë babanë në spital.
Ai ishte në koma dhe operacioni i tij kishte kushtuar shumë para. Mora një kredi për të paguar faturat e spitalit dhe gjeta disa punë për të paguar kredinë. Njerka ime qëndroi pranë tij në repartin e spitalit dhe kujdesej për të. Pikërisht atëherë kuptova se sa shumë ajo e donte atë. Kaluan 5 vite dhe gjendja e tij nuk u përmirësua, ne po humbnim shpresat por njerka ime nuk donte të hiqte dorë prej tij.
Kaloi edhe një vit dhe babai im vdiq në koma. E inkurajova njerkën time që të rimartohej që të kishte një shoqerues në pleqëri, por ajo refuzoi me forcë. Pas funeralit të babait tim, ajo erdhi në dhomën time dhe donte të bisedonim.
Ajo tha: “Babai yt nuk ishte babai yt biologjik. Ne në fakt jemi tezja dhe xhaxhai jot.”
“Prindërit e tu vdiqën kur ishe foshnjë. Ti mbetët jetime në moshë të re. Ne kishim dy fëmijë tanët dhe xhaxhai yt tha se nuk mund të përballonim të ushqenim një gojë tjetër, por unë insistova të të birësoja.” ajo tha.
Lotët e nxehtë më rridhnin në fytyrë. Sa keq e kisha trajtuar këtë engjëll gruaje. Unë kurrë nuk mund ta shpërblej atë që ajo ka bërë për mua, por u zotova të përpiqem. U sigurova që atëherë e tutje të kujdesesha për tezen time./albeu.com/
