Nga Yuval Noah Harari-The Economist
Përktheu në shqip: AlbEu
Frika nga inteligjenca artificiale (AI) e ka përndjekur njerëzimin që nga fillimi i epokës së kompjuterit. Deri më tani, këto frika përqendroheshin në makinat që përdornin mjete fizike për të vrarë, skllavëruar ose zëvendësuar njerëzit. Por gjatë dy viteve të fundit janë shfaqur mjete të reja të AI që kërcënojnë mbijetesën e qytetërimit njerëzor nga një drejtim i papritur.
AI ka fituar disa aftësi të jashtëzakonshme për të manipuluar dhe gjeneruar gjuhën, qoftë me fjalë, tinguj apo imazhe. AI ka hakuar në këtë mënyrë sistemin operativ të qytetërimit tonë.
Gjuha është gjëja nga e cila përbëhet pothuajse e gjithë kultura njerëzore. Të drejtat e njeriut, për shembull, nuk janë të regjistruara në ADN-në tonë. Përkundrazi, ato janë artefakte kulturore që kemi krijuar duke treguar histori dhe duke shkruar ligje.
Zotat nuk janë realitete fizike. Përkundrazi, ato janë artefakte kulturore që ne krijuam duke shpikur mite dhe duke shkruar (ose referuar) shkrime të shenjta.
Paraja, gjithashtu, është një artefakt kulturor. Kartëmonedhat janë thjesht copa letre shumëngjyrëshe dhe aktualisht më shumë se 90% e parave nuk janë as kartëmonedha – janë vetëm informacione dixhitale në kompjuterë.
Ajo që i jep vlerë parasë janë historitë që na tregojnë bankierët, ministrat e financave dhe gurutë e kriptomonedhave. Sam Bankman-Fried, Elizabeth Holmes dhe Bernie Madoff nuk ishin veçanërisht të mirë në krijimin e vlerave reale, por ata ishin të gjithë tregimtarë jashtëzakonisht të aftë.
Çfarë do të ndodhte sapo një inteligjencë jo-njerëzore të bëhet më e mirë se njeriu mesatar në tregimin e historive, kompozimin e melodive, vizatimin e imazheve dhe shkrimin e ligjeve dhe shkrimeve të shenjta?
Kur njerëzit mendojnë për Chatgpt dhe mjete të tjera të reja AI, ata shpesh tërhiqen nga shembuj si fëmijët e shkollave që përdorin AI për të shkruar esetë e tyre.
Çfarë do të ndodhë me sistemin shkollor kur fëmijët ta bëjnë këtë?
Por kjo lloj pyetje e humbet pamjen e madhe. Harrojini esetë e shkollës. Mendoni për garën e ardhshme presidenciale amerikane në vitin 2024 dhe përpiquni të imagjinoni ndikimin e mjeteve që mund të bëhen për të prodhuar në masë përmbajtje politike, lajme të rreme dhe shkrime për kulte të reja.
Vitet e fundit, kulti qAnon është bashkuar rreth mesazheve anonime në internet, të njohura si “q drops”. Ndjekësit mblodhën, nderuan dhe interpretuan këto pika Q si një tekst të shenjtë.
Ndërsa me sa dihet më mirë, të gjitha pikat e mëparshme q u përpiluan nga njerëzit, dhe robotët thjesht ndihmuan në përhapjen e tyre, në të ardhmen mund të shohim kultet e para në histori, tekstet e të cilave janë shkruar nga një inteligjencë jo njerëzore.
Fetë gjatë historisë kanë pretenduar një burim jo-njerëzor për librat e tyre të shenjtë. Së shpejti mund të bëhet realitet.
Në një nivel më prozaik, së shpejti mund ta gjejmë veten duke zhvilluar diskutime të gjata në internet rreth abortit, ndryshimit të klimës ose pushtimit rus të Ukrainës me entitete që ne mendojmë se janë njerëz – por në të vërtetë janë AI.
Është krejtësisht e kotë që ne të shpenzojmë kohë duke u përpjekur të ndryshojmë opinionet e deklaruara të një ai bot, ndërkohë që ai mund të mprehë mesazhet e tij aq saktë sa të ketë një shans të mirë për të ndikuar tek ne.
Nëpërmjet zotërimit të gjuhës, AI madje mund të krijojë marrëdhënie intime me njerëzit dhe të përdorë fuqinë e intimitetit për të ndryshuar opinionet dhe botëkuptimet tona.
Edhe pse nuk ka asnjë tregues se AI ka ndonjë vetëdije ose ndjenja të vetat, për të nxitur intimitet të rremë me njerëzit, mjafton nëse AI mund t’i bëjë ata të ndihen të lidhur emocionalisht me të.
Në qershor 2022, Blake Lemoine, një inxhinier i Google, pretendoi publikisht se chatbot Lamda, në të cilin ai punonte, kishte filluar të ndjente.
Pretendimi i diskutueshëm i kushtoi atij punën. Gjëja më interesante në këtë episod nuk ishte pretendimi i z. Lemoine, i cili ndoshta ishte i rremë.
Përkundrazi, ishte gatishmëria e tij për të rrezikuar punën e tij fitimprurëse për hir të AI chatbot. Nëse AI mund të ndikojë tek njerëzit që të rrezikojnë punën e tyre për të, çfarë tjetër mund t’i shtyjë ata të bëjnë?
Në një betejë politike për mendjet dhe zemrat, intimiteti është arma më efikase dhe sapo ka fituar aftësinë për të prodhuar në masë marrëdhënie intime me miliona njerëz.
Të gjithë e dimë se gjatë dekadës së fundit mediat sociale janë bërë një fushë beteje për kontrollin e vëmendjes njerëzore. Me gjeneratën e re të AI, fronti i betejës po kalon nga vëmendja në intimitet. Çfarë do të ndodhë me shoqërinë njerëzore dhe psikologjinë njerëzore ndërsa AI lufton AI në një betejë për të falsifikuar marrëdhëniet intime me ne, të cilat më pas mund të përdoren për të na bindur të votojmë për politikanë të veçantë ose të blejmë produkte të veçanta?
Edhe pa krijuar “intimitet të rremë”, mjetet e reja AI do të kishin një ndikim të jashtëzakonshëm në opinionet dhe botëkuptimet tona.
Njerëzit mund të vijnë për të përdorur një këshilltar të vetëm AI si një orakull të gjithëdijshëm. Nuk është çudi që Google është i tmerruar.
Pse mund të kërkoj, kur mund të pyes orakullin?
Industritë e lajmeve dhe reklamave gjithashtu duhet të tmerrohen. Pse të lexoj një gazetë kur thjesht mund t’i kërkoj orakullit të më tregojë lajmet më të fundit?
Dhe cili është qëllimi i reklamave, kur thjesht mund t’i kërkoj orakullit të më thotë se çfarë të blej?
Dhe edhe këta skenarë nuk e kapin në të vërtetë pamjen e madhe.
Ajo për të cilën po flasim është potencialisht fundi i historisë njerëzore. Jo fundi i historisë, vetëm fundi i pjesës së saj të dominuar nga njerëzit.
Historia është ndërveprimi ndërmjet biologjisë dhe kulturës; mes nevojave dhe dëshirave tona biologjike për gjëra të tilla si ushqimi dhe seksi, dhe krijimet tona kulturore si fetë dhe ligjet. Historia është procesi përmes të cilit ligjet dhe fetë i japin formë ushqimit dhe seksit.
Çfarë do të ndodhë me rrjedhën e historisë kur AI të marrë përsipër kulturën dhe të fillojë të prodhojë histori, melodi, ligje dhe fe?
Mjetet e mëparshme si shtypshkronja dhe radio ndihmuan në përhapjen e ideve kulturore të njerëzve, por ato kurrë nuk krijuan ide të reja kulturore.
AI është thelbësisht i ndryshëm. ai mund të krijojë ide krejtësisht të reja, kulturë krejtësisht të re.
Në fillim, AI ndoshta do të imitojë prototipet njerëzore mbi të cilat është trajnuar në fillimet e tij. Por çdo vit që kalon, kultura AI do të shkojë me guxim atje ku asnjë njeri nuk ka shkuar më parë. Për mijëvjeçarë qeniet njerëzore kanë jetuar brenda ëndrrave të njerëzve të tjerë. Në dekadat e ardhshme ne mund ta gjejmë veten duke jetuar brenda ëndrrave të një inteligjence aliene.
Frika nga AI e ka përndjekur njerëzimin vetëm në dekadat e fundit. Por për mijëra vjet njerëzit janë përndjekur nga një frikë shumë më e thellë. Ne e kemi vlerësuar gjithmonë fuqinë e tregimeve dhe imazheve për të manipuluar mendjet tona dhe për të krijuar iluzione. Rrjedhimisht, që nga kohërat e lashta njerëzit kanë frikë se mos ngeceshin në një botë iluzionesh.
Në shekullin e 17-të René Descartes kishte frikë se ndoshta një demon keqdashës e kishte zënë në kurth brenda një bote iluzionesh, duke krijuar gjithçka që ai pa dhe dëgjoi.
Në Greqinë e lashtë, Platoni tregoi Alegorinë e famshme të Shpellës, në të cilën një grup njerëzish janë të lidhur me zinxhirë brenda një shpelle gjatë gjithë jetës së tyre, përballë një muri të zbrazët. Një ekran. Në atë ekran ata shohin hije të ndryshme të projektuara. Të burgosurit ngatërrojnë me realitet iluzionet që shohin atje.
Në Indinë e lashtë, të urtët budistë dhe hindu vunë në dukje se të gjithë njerëzit jetonin të bllokuar brenda Maya-s, në botën e iluzioneve. Ajo që ne zakonisht e konsiderojmë realitet është shpesh vetëm trillime në mendjet tona. Njerëzit mund të bëjnë luftëra të tëra, duke vrarë të tjerët dhe të gatshëm të vriten vetë, për shkak të besimit të tyre në këtë apo atë iluzion.
Revolucioni i AI po na sjell ballë për ballë me demonin e Dekartit, me shpellën e Platonit, me Majat. Nëse nuk jemi të kujdesshëm, mund të mbetemi në kurth pas një perde iluzionesh, të cilat nuk mund t’i heqim dot – madje as ta kuptojmë se ekziston.
Sigurisht, fuqia e re e AI mund të përdoret edhe për qëllime të mira. Unë nuk do të ndalem në këtë, sepse njerëzit që zhvillojnë AI flasin mjaft për të.
Detyra e historianëve dhe filozofëve si unë është të vënë në dukje rreziqet. Por sigurisht, AI mund të na ndihmojë në mënyra të panumërta, nga gjetja e kurave të reja për kancerin deri te zbulimi i zgjidhjeve për krizën ekologjike.
Pyetja me të cilën përballemi është se si të sigurohemi që mjetet e reja AI të përdoren për të mirë dhe jo për keq. Për ta bërë këtë, së pari duhet të vlerësojmë aftësitë e vërteta të këtyre mjeteve.
Që nga viti 1945 ne kemi ditur se teknologjia bërthamore mund të gjenerojë energji të lirë për të mirën e njerëzve – por gjithashtu mund të shkatërrojë fizikisht qytetërimin njerëzor.
Prandaj, ne riformësuam të gjithë rendin ndërkombëtar për të mbrojtur njerëzimin dhe për t’u siguruar që teknologjia bërthamore të përdorej kryesisht për mirë. Tani duhet të luftojmë me një armë të re të shkatërrimit në masë që mund të asgjësojë botën tonë mendore dhe sociale.
Ne ende mund t’i rregullojmë mjetet e reja AI, por duhet të veprojmë shpejt. Ndërsa bërthamat nuk mund të shpikin bërthama më të fuqishme, AI mund të bëjë AI në mënyrë eksponenciale më të fuqishme.
Hapi i parë vendimtar është të kërkohen kontrolle rigoroze të sigurisë përpara se mjetet e fuqishme AI të lëshohen në domenin publik.
Ashtu si një kompani farmaceutike nuk mund të lëshojë barna të reja përpara se të testojë efektet e tyre anësore afatshkurtra dhe afatgjata, ashtu edhe kompanitë e teknologjisë nuk duhet të lëshojnë mjete të reja AI përpara se të bëhen të sigurta.
Ne kemi nevojë për një ekuivalent të Administratës së Ushqimit dhe Barnave për teknologjinë e re, dhe na duhej dje jo sot.
Keqpërdorimi i AI do të krijonte kaos social, nga i cili do të përfitonin autokratët dhe do të shkatërroheshin demokracitë.
Demokracia është një komunikim mbi të gjitha dhe komunikimet mbështeten te gjuha. Kur AI hakon gjuhën, mund të shkatërrojë aftësinë tonë për të pasur biseda kuptimplota, duke shkatërruar kështu demokracinë.
Sapo kemi hasur në një inteligjencë të huaj, këtu në Tokë.
Ne nuk dimë shumë për të, përveç se mund të shkatërrojë qytetërimin tonë.
Ne duhet të ndalojmë vendosjen e papërgjegjshme të mjeteve AI në sferën publike dhe të rregullojmë AI përpara se AI të na rregullojë ne.
Dhe rregullorja e parë që do të sugjeroja është që ta bëjë të detyrueshme që AI të tregojë se është një AI.
Nëse unë jam duke biseduar me dikë dhe nuk mund të them nëse është një njeri apo një AI, ky është fundi i demokracisë.
Ky tekst është krijuar nga një njeri.
Apo ishte?!
/albeu.com
