Akulli i detit Antarktik është tërhequr në një nivel rekord sezonal dhe pasojat mund të jenë katastrofike, paralajmërojnë shkencëtarët.
Të dhënat e reja satelitore tregojnë se akulli i detit po zvogëlohet më shumë se kurrë më parë gjatë stinës së dimrit (mars-tetor).
“Është larg nga çdo gjë që kemi parë, është pothuajse tronditëse”, tha Walter Meyer nga Qendra Kombëtare e të Dhënave për Borën dhe Akullin, e cila monitoron nivelet e akullit të detit.
Masa e madhe e akullit të Antarktidës është një rregullator i temperaturës së planetit – pasi sipërfaqja e bardhë reflekton energjinë e Diellit përsëri në atmosferë dhe gjithashtu ftoh ujin poshtë dhe rreth tij.
Pa akullin e saj që ftoh planetin, Antarktida mund të shndërrohet nga “frigorifer” i Tokës në një radiator, paralajmërojnë ekspertët.
Sipërfaqja e akullit që lundron aktualisht në oqeanin Antarktik është 17 milionë kilometra katrorë, që është 1.5 milionë km2 më pak akull deti se mesatarja e shtatorit dhe shumë më pak se niveli i ulët rekord i dimrit të kaluar.
Shkencëtarët po përpiqen të përcaktojnë faktorët që çuan në rekordin e këtij viti, por studimi i Antarktidës me kalimin e kohës mbetet i vështirë, thonë ata.
Siç paralajmërojnë disa ekspertë, në një vit ku u thyen shumë rekorde globale të nxehtësisë dhe temperaturës së oqeanit, akulli i kufizuar i detit është një tregues që nuk duhet të injorohet.
Akulli i detit formohet gjatë dimrit kontinental, midis marsit dhe tetorit, përpara se të shkrihet në verë, dhe është pjesë e një sistemi të ndërlidhur që përfshin ajsbergë, akull tokësor dhe brigje akulli (çdo masë akulli lundrues me një sipërfaqe të sheshtë).
Akulli i detit vepron si një shtresë mbrojtëse për akullin e tokës dhe parandalon ngrohjen e oqeanit.
