Një prind nga Vlora ka denoncuar për një pyetësor që i është dhënë bashkëshortes së tij nga edukatorja, ditët e fundit.
Ky pyetësor përmban pyetje të çuditshme, absurde dhe të konsideruara nga psikologët si të dëmshme dhe për më tepër të formuluar me një gjuhë të papërshtatshme.
Denoncuesi: Ju kam thirrur për një shqetësim shumë të madh. Jam llahtarisur, kur bashkëshortja ime, u kthye nga kopshti, pasi unë kam një çun në kopsht, kopsht publik këtu në Vlorë…, pashë, që më erdhi me një letër dhe më tha:” Shiko, se ça më ka dhënë edukatorja”! Ç’të shikoja, o vëlla?! Ishin ca pyetje, që i bëheshin gruas sime. Nuk di, ç’të them! Ishte një formular, që nuk kishte shpjegim. Nuk kishte një qëllim, se për çfarë bëhej. Thjesht, nusja më tha, që ia ka dhënë edukatorja dhe duhej ta dorëzoja patjetër në kopsht, të nesërmen. Kush po e bën këtë lloj gjëje? Jemi shumë të shqetësuar si prindër të këtij fëmije. Dhe, më e keqja është se, mua më është pyetur fëmija pa miratimin tim si prind. Unë nuk kam dijeni, se çfarë pyetje i është bërë fëmijës. Në kopsht nuk jepet asnjë lloj shpjegimi. Ka, apo nuk ka kontroll këtu? Ça bëhet, o vëlla?
Nënave u kërkohet të shkruhet emri dhe mbiemri i fëmijës, mosha e nënës dhe kur e ka lindur fëmijën, arsimi i saj, arsimi i babait, vendi i tij i punës. Po ashtu ato duhet t’u japin përgjigje pyetjes: “Mendon, se do ishe më mirë e vdekur, ose se mund të dëmtosh veten me ndonjë lloj mënyre?”
Alternativat, nga të cilat duhet të zgjedhin, janë: fare, disa ditë, më shumë se gjysmën e kohës, pothuaj çdo ditë, sipas denoncuesit në emisionin “Stop”.
Prindërit thonë, se janë pyetur edhe të miturit pa miratimin e tyre dhe nuk dihet se çfarë pyetjesh u janë bërë.
Gazetari: Jua kanë dhënë edukatoret këtë formular?
Prindi 1: Po! Nuk e di, kush i kishte sjellë nga Tirana.
Gazetari: E keni plotësuar, ju?
Prindi 1: Po! Mua m’u duk pa lidhje. Për të plotësuar, e plotësova, por nuk m’u duk ndonjë…
Gazetari: Pyetja e fundit: “Mendon, se do ishe më mirë e vdekur…”
Prindi 1: Po, kjo e fundit ishte një…, kot. Ishin të gjitha pa lidhje.
Gazetari: Po fëmija, është pyetur?
Prindi 1: Po! Më thanë, që është pyetur.
Gazetari: Me miratimin tuaj?
Prindi 1: Jo!
Gazetari: E ke marrë këtë formular, ti?
Prindi 2 : Po, e kam marrë.
Gazetari: E ke plotësuar?
Prindi 2: Po!
Gazetari: E si të është dukur?
Prindi 2: Ai ka ca gjëra…
Gazetari: Të tipit?
Prindi 2: Të tipit që: “Do të vrasësh veten, apo je i vdekur…”Në qoftë se unë jam në atë fazë, nuk jam në gjendje të plotësoj formularin.
Gazetari: Është pyetur fëmija yt?
Prindi 2: Ndoshta, nga ndonjë psikologe, nuk e kam idenë.
Gazetari shkon tek kopshti numër 9
Gazetari: Jeni në dijeni të këtij formulari?
Edukatorja: Diku, 1 muaj, kanë ardhur disa vajza.
Gazetari: Të cilat përfaqësonin?
Edukatorja: Më duket, se ishin nga Infermieria, nuk e di tani, nuk jam e sigurtë. Ato na folën për diçka, që duhet të plotësonin një formular prindërit.
Kopshti 10
Gazetari: Ky formulari, si është plotësuar? U është dhënë të gjitha nënave?
Edukatorja: Jo të gjithave, sepse ne kemi proceduar klasa-klasa.
Gazetari: Po fëmijët, janë pyetur?
Edukatorja: Fëmijët për këtë, jo, nuk janë pyetur.
Gazetari: U janë bërë pyete të tjera, ndoshta, ose…?
Edukatorja: Po! Na ka ardhur një grup nga Universiteti i Infermierisë, një studim, që bëhej për të parë zhvillimin e fëmijëve.
Gazetari: Është marrë miratimi i prindërve me shkrim për pyetjen e fëmijëve?
Edukatorja: Jo!
Gazetari: Pse?
Edukatorja: Jo, nuk kam informacion.
Gazetari: Pse nuk është marrë?
Edukatorja: Nuk është marrë.
Fjona Cukani, nga Sektori i Arsimit në bashkinë e Vlorës thotë, se kërkesa për këtë pyetësor ka ardhur nga Universiteti “Ismail Qemali” nga Fakulteti i Infermierisë. Ky projekt ka fituar në Agjencinë Kombëtare të Kërkimit Shkencor dhe Inovacionit. Sipas saj, sapo ka marrë dijeni për përmbajtjen e papërshtatshme, ka komunikuar me të gjitha kopshtet, për të bllokuar formularin.
Fjona Cukani, Sektori i Arsimit Bashkia Vlorë: Na ka ardhur në tetor një kërkesë nga Universiteti “Ismail Qemali”, saktësisht nga Fakulteti i Infermierisë. Ka fituar në Agjencinë Kombëtare të Kërkimit Shkencor dhe Inovacionit dhe ka aprovuar projektin e vlerësimit dhe zhvillimit psikomotor socio-emocional të fëmijëve 0-6 vjeç. Në momentin, që jemi vënë në dijeni për faqen e fundit, unë kam komunikuar me të gjitha kopshtet, përsa i përket përmbajtjes, duke u thënë: “Ju lutem, bllokoni formularin”. Në të njëjtën kohë, unë komunikoj edhe me dekanen e universitetit, sepse ne jemi vënë në dijeni vetëm të një grafiku, që përfaqësuesit e Infermierisë kanë bërë nëpër kopshte.
Gazetari: Duhet të jenë komisionet tuaja, grupet tuaja, që të shkojnë e të shohin, se ç’bëhet nëpër këto institucione!
Fjona Cukani, Sektori i Arsimit Bashkia Vlorë: Nuk jam mjaftuar me përgjigjen e dekanes dhe po vazhdojmë të marrim të gjitha masat. Të njëjtin shqetësim dhe dhjetëfish më të madh se ty, e kam dhe e ndiej.
Nga ana tjetër, Aurela Saliaj, dekane në Universitetin “Ismail Qemali” , thotë se nuk e kupton, ku është shqetësimi. Madje edhe pyetja “nëse do të ishe më mirë e vdekur apo e gjallë”, asaj i duket një pyetje shpëtuese.
Aurela Saliaj, dekane, Universiteti “Ismail Qemali”: Unë, fillimisht do doja vërtet, se shoh këtë shqetësimin, kush (cili) është shqetësimi?
Gazetari: “Mendon, se do ishe më mirë e vdekur, ose se mund të dëmtosh veten me ndonjë lloj mënyre?” E quani ju shqetësim këtë? Pra, ju duket një pyetje normale?
Aurela Saliaj, dekane: Këto pyetje janë qartësisht për një adult. Unë dua ta nis nga “A”-ja, që është vullnetarizmi në pjesëmarrje në këtë studim dhe anonimati.
Aurela Saliaj, dekane: Po, është kaq shabllon, (pyetja) se është shkalla më e lartë e depresionit.
Gazetari: “Do ishe më mirë e vdekur?”
Aurela Saliaj, dekane: Po kështu është në anglisht ajo. Mbase, ato vajzat, mund të ishin treguar pak më elokuente, por thelbi ky është. Në qoftë se ti e ke si mendim, që “ndihesh keq”, ”jam i dështuar”, “dua të vdes”, “pse po rroj unë?”, “po rroj kot?” , kjo është pyetja e fundit. Është pika maksimale e depresionit dhe pas kësaj vjen vetëvrasja, në qoftë se arrin njeriu aty. Po ajo nuk është ndonjë gjë, se thotë: “Jo, jo, jo, nuk jam në atë pikë”!
Aurela Saliaj, dekane: Unë, po të kem fëmijë, do jem e para, që do jem e interesuar, në qoftë se një edukatore, një kujdestar, një pastruese, po edhe një prind fëmije, kush i rri vërdallë fëmijës sim, ka mendime të tilla depresive, sepse është një ambient psiko-emocional, jo i shëndetshëm për fëmijën. Ky është synimi i projektit tonë.
Gazetari: Ka të tjera mënyra, në gjykimin tonë dhe në gjykimin e specialistëve.
Aurela Saliaj, dekane: Ok, edhe hajde e diskutojmë. Ku është dëmi këtu, në qoftë se unë ta bëj ty këtë pyetje? Ku është dëmi? Ku është dëmi për fëmijën, gjithmonë?
Gazetari: Nëse unë do isha një nënë në depresion e sipër, kjo pyetje do më ndihmonte mua të ndërmerrja veprime shumë negative.
Aurela Saliaj, dekane: E ke gabim! Kjo pyetje do të ishte shpëtuese!
