Kur dikush vuan nga depresioni nuk do të thotë domosdoshmërisht se ai duket i trishtuar dhe është i mbyllur në shtëpi. Ai mund të jetë i buzëqeshur dhe aktiv, por pas fytyrës në dukje të lumtur fshihet një trishtim i thellë që në shikim të parë është i padukshëm – sigurisht jo për personin që e përjeton. Ky është i ashtuquajturi “depresioni i buzëqeshur”. Cilat janë simptomat?
Trishtim i thellë
Ai ndjen emocione të bukura (gëzim, mirëqenie) kur dëgjon një lajm të mirë, por efekti i këtyre emocioneve zbehet shpejt dhe ai zhytet përsëri në një ndjenjë trishtimi të thellë dhe zbrazëti të brendshme.
Hiperaktiviteti në “depresioni i buzëqeshur”
Te “depresioni i buzëqeshur” nuk preket pjesa e energjisë, si në depresionin tipik ku ka lodhje të rëndë. Përkundrazi, personi ka shumë më tepër energji se “normalja”, bën një përpjekje shtesë për të treguar se çdo gjë po e bën shumë mirë dhe kështu arrin të fshehë nga ata që e rrethojnë emocionet e vështira që përjeton. Në fakt, ai përpiqet të mashtrojë veten se nuk po ndodh.
Vështirësi në marrëdhëniet ndërpersonale
Ndjeshmëria dhe vulnerabiliteti që ndjen ndaj kritikave e bën atë të shmangë marrëdhëniet e ngushta ose të krijojë marrëdhënie me kohëzgjatje të shkurtër.
Ndjenjë e ulët e vlerësimit
Nga jashtë ai ka një imazh të suksesshëm, por nga brenda ka një ndjenjë të ulët të vlerësimit. Ai nuk ecën në hap me brendësinë dhe jashtë, pasi shumë nga ato që bën nuk janë zgjedhje e tij, por vepron në një mënyrë të caktuar për të pasur sukses, për të përmbushur pritshmëritë e jashtme.
“Depresioni i buzëqeshur” dhe simptoma psikosomatike
Duke qenë se nuk ia lejon vetes të shprehë ndjenjat e pakëndshme që përjeton, ato strehohen në trupin e tij dhe shprehen në formën e simptomave. Gjithashtu, simptomat psikosomatike mund të jenë pasojë e konfliktit të brendshëm që ekziston brenda tij, mes asaj që ndjen dhe asaj që bën.
Mendimet dhe ndjenjat negative
Ai përjeton ndonjë nga emocionet e mëposhtme: ankth, frikë, zemërim, lodhje, nervozizëm, dëshpërim, dëshpërim, humbje të dëshirës seksuale. Përveç kësaj, ai mundohet nga mendimet negative për veten dhe jetën.
“Depresioni i buzëqeshur” zakonisht shfaqet tek personat që janë rritur në një mjedis familjar ku ka pasur pritshmëri të mëdha, ndaj janë mësuar të jenë të fortët dhe ata që ia dalin mbanë. Shpesh prindërit thonë për këta fëmijë: “fëmija im i mirë”, “fëmija im i fortë”, “i cili ia del mbanë në çdo gjë”, “ai është mbështetja ime”, “ai është kaq i pavarur”, “duket sikur nuk ka nevojë për mua”. .
E vërteta është se prindërit projektojnë tek fëmija nevojën e tyre për të qenë të fortë, të suksesshëm dhe për t’u zbardhur fytyrën. Ai ndihet i privuar dhe i zbrazët brenda tij pasi e vetmja mënyrë që ai di të lidhet me ta është përmes plotësimit të nevojave dhe pritshmërive të tyre.
Ky rol i jep atij një vend në familje që e bën atë shumë të respektuar dhe në të njëjtën kohë krijon vështirësi që do t’i shfaqen më vonë në jetën e tij.
Si mund ta ndihmoni veten nëse keni ‘depresion të buzëqeshur’?
Filloni t’i jepni vetes çdo ditë, momente të vogla gëzimi. Pyesni veten se çfarë është ajo që ju mbush me gëzim, çfarë ju mungon dhe si mund ta bëni atë pjesë të përditshmërisë suaj.
Pranimi dhe kërkimi i ndihmës
Të pranosh situatën në të cilën ndodhesh, të kuptosh se sa e vështirë po kaloni dhe të kërkoni mbështetje mund të jetë gjëja më e vështirë që keni bërë ndonjëherë. Ju mund të mendoni se mund ta bëni vetëm dhe ta kaloni atë. Ndoshta edhe në disa momente dobësie kur i keni lejuar vetes të shfaqni dhimbje dhe parehati, dikush ju ka thënë se nuk keni nevojë për ndihmë, mund t’ia dilni mbanë dhe jeni të fortë.
Pranimi në vetvete është ngushëllues dhe është hapi i parë drejt kërkimit të mbështetjes dhe rrjedhimisht përmirësimit.
Depresioni (edhe nëse është i fshehur mirë) mund të kurohet nëse e njohim, e pranojmë dhe kërkojmë ndihmën e duhur nga një psikoterapist.
