Piku kriminal do të thotë se kushdo që kontrollon çmimin e një droge kontrollon tregun.
Dhe kushdo që dominon atë hapësirë ekonomike do të ketë pushtet edhe mbi territorin.
E thënë më thjeshtë rrugën.
Këtë donte rrjeti kriminal më i ri i shqiptarëve në Romë – në vitin 2019.
Me ndihmën e klanit “Casamonica” – një grup që vepron prej kohësh në qytet – shqiptarët morën me qira një avion privat për të sjellë shtatë ton kokainë nga Brazili.
Ata planifikuan të sillnin mjaftueshëm – aq sa për të plotësuar nevojat e kryeqytetit me dro dhe aq sa për të hedhur poshtë bilancin e skenës kriminale të fragmentuar të Qytetit të Përjetshëm.
Më pas në janar, në një rast të quajtur “Brazilian Low Cost”, një operacion policor ndërkombëtar i koordinuar nga Roma, që përfshinte DEA-n amerikane dhe agjentë të infiltruar, ndërpreu hyrjen e dërgesës së kokainës nga Brazili.
Ardhja e saj do të kishte ndryshuar përfundimisht peizazhin e krimit të organizuar në Romë.
Shqiptarët donin pjesën e tyre të qytetit.
Simboli i ngritjes verbuese të grupit mafioz është Elvis Demçe, një shqiptar 37-vjeçar i brezit të dytë të emigrantëve të rritur në periferi të Romës.
“Unë jam Zoti”, deklaroi ai pas daljes nga burgu në maj 2020, ku kaloi gjashtë vjet për një vrasje, për të cilën u shpall i pafajshëm.
Ai zëvendësoi kolegët e tij të arrestuar në operacionin “Brasile Low Cost”, fitoi më shumë se 10 milionë euro në tetë muaj, importoi kokainë direkt nga Amerika e Jugut dhe mori miratimin e “Ndrangheta” për të drejtuar biznesin e tij.
Por Demçe shkeli ligjin e parë të Kushtetutës së Mafies: heshtjen.
“Nëse nuk do ta kishim arrestuar, ai do të ishte një person shumë i rëndësishëm”, thonë burime në hetim.
Grupet e krimit të organizuar ndanë mes tyre kryeqytetin italian, qyteti i dytë më i madh në Evropë për nga shtrirja.
Ishte një vend pjellor për trafik droge dhe pastrim parash, për sa kohë që nuk kishte dhunë.
Megjithë përpjekjet e Cosa Nostra-s, Camorra-s dhe ‘Ndrangheta-s, i vetmi grup që arriti të bashkonte të gjitha fraksionet kriminale ishte legjendar Banda della Magliana.
Ky i fundit mblodhi një ekip të larmishëm kriminelësh dhe neofashistësh të lidhur me grupin terrorist NAR (Bërthamat e Armatosura Revolucionare) në vitet 1970 dhe 1980.
Pas dekompozimit të ngadaltë të Banda della Magliana, figura të tilla si Michele Senese, një napolitan dhe delegat i Camorra-s në Romë, morën rolin e ndërmjetësit për interesat në qytet.
Por arrestimi i Senese-s në 2013-ën dhe shpërbërja e ngadaltë e klanit të tij, hapi dyert për grupe të reja në 2017-ën.
Dhe aty, shqiptarët u dalluan.
Një prokuror që e njeh mirë universin e mafiozëve të Evropës Lindore thekson një tjetër faktor që çoi në rritjen e ndikimit të shqiptarëve – vrasja e Diabolikut.
Fabrizio Piscitelli, me nofkën Diabolik, ishte drejtuesi i grupit ultras të klubit të futbollit Lazio.
Ai kontrollonte edhe një pjesë të tregtisë së drogës në Romë, falë mbështetjes së grupeve të shqiptarëve.
Ishte ai që i prezantoi me skenën kriminale.
“Ata ndanë futbollin dhe besimin e tyre politik”, thotë një gjyqtar, duke iu referuar Lacios dhe fashizmit.
Më 7 gusht 2019, ndërsa Piscitelli ishte ulur në një stol në Parkun Ujësjellës të Romës, një vrasës argjentinas i veshur si vrapues e qëlloi atë në pjesën e pasme të kokës dhe më pas u largua.
Drejtoria e Hetimit Antimafia (DIA) kishte kohë që ndiqte Diabolikun, i cili po përpiqej të bëhej një kapo në një qytet që nuk lejonte kurrë të kishte pronarë.
Më 13 dhjetor 2017, Piscitelli ishte ulur në një tryezë me familjet mafioze Spada, Casamonica dhe Exposito në një takim për të garantuar stabilitetin në rrethin romak të Ostias.
Mbledhja, e mbajtur në një restorant në periferi të qytetit, u bë e njohur si Pax Romana.
Shqiptarët kishin delegatin e tyre në atë vakt: Dorian Petoku-n, organizatori i operacionit të dështuar në Brazil.
Piscitelli donte ta mbante grupin afër. Dhe kur Petoku u arrestua pak më vonë në operacionin Low Cost, erdhi koha për Mbretin e ri.
Djali i shqiptarëve dhe krejtësisht i romanizuar – grupi i tij fliste në romanesco, dialektin vendas – ai e njihte në mënyrë të përsosur kulturën e vendit dhe ishte më i uritur se kushdo tjetër.
“ISIS është jashtë”, u shkruan ai miqve të tij, duke njoftuar ardhjen e një urdhri të ri pasi u lirua për
Për 25 vjet, shqiptarët punuan për klanin napolitan të Michele Senese, fillimisht si portierë të bizneseve të tyre, pastaj si trafikantë.
Ata janë më të dhunshëm se kushdo tjetër dhe e përdorën këtë për t’u rritur. Shumë përfunduan në burg dhe ranë në kontakt me kalabrezët.
Burgu është gjithashtu një rrjet i madh kontaktesh profesionale dhe marrëveshjet që ata bënë brenda me Ndrangheta-n – mafia kalabreze, më e fuqishmja në Itali – ishin thelbësore.
Banda e Demçes i ofroi këto shërbime si për kalabrezët ashtu edhe për amerikanët latinë dhe ata morën një çmim konkurrues prej rreth 30 mijë euro për kilogram.
Kontaktet e tyre i lejuan ata të blinin sasi të mëdha kokaine, fillimisht nga kalabrezët dhe më pas direkt nga kartelet e Amerikës së Jugut.
Ata nuk zëvendësuan kalabrezët në kontrollin e drogës në burimin e saj, por kontribuan në kontrollin e saj në disa porte në veri të Evropës dhe në Shqipëri, kryesisht në portin e Durrësit.
Falë kësaj, grupe të caktuara shqiptarësh arritën të shesin rreth 30 kilogramë në javë në Romë.
Për të gjetur një dalje për atë drogë, duhet të jeni të sigurt që do ta shisni dhe të keni një infrastrukturë të madhe logjistike dhe shpërndarjeje.
Kjo do të thotë të pushtosh territor. Dhe kjo bëhet me dhunë apo marrëveshje me grupe të tjera.
Shqiptarët e bënë në të dyja mënyrat.
Prokuroria Italiane Antimafia studioi me kujdes strategjinë e tyre.
Një nga magjistratët e saj beson se “është e re për këtë lloj mafie të ketë kaq shumë kontroll mbi territorin”.
“Ata kanë struktura më fluide, më pak të organizuara. Ato nuk shpërndahen sipas pozicioneve dhe roleve. Është shumë ndryshe nga Ndrangheta, por ato janë të lidhura ngushtë me ta”.
Shqiptarët kanë menaxhimin e disa kanaleve të drogës.
Kur Demce, i cili e quajti veten Don Pablo – pas Pablo Escobar-it – doli nga burgu, ai donte të rimerrte atë që e konsideronte të tijën.
Por dikush tjetër e kishte marrë territorin e tij.
“Ato zona tani menaxhoheshin nga Ermal Aarpaj. Dhe këtu filloi një luftë vëllavrasëse”, shpjegojnë burimet nga Bërthama Operative e Komandës Provinciale të Romës të Karabinierëve.
Demçe tentoi të vriste rivalin e tij.
“Këtu është vetëm një kishë. Dhe në këtë qytet edhe kalldrëmet janë tanët”, u dëgjua të thoshte ai në një bisedë të përgjuar.
Arapaj fillimisht iku në Spanjë dhe më pas u kthye në Romë për të vrarë Demçen.
Të gjitha kodet e mësuara nga Cosa Nostra gjatë sulmeve të viteve 1990 u thyen.
Konflikti tërhoqi policinë dhe gjyqtarët, të cilët nisën t’i rrethonin.
Pas hetimeve, Demçe vendosi se duhej të përballej me shtetin.
Plani i kapos shqiptar konsistonte në vrasjen e policëve dhe dy gjyqtarëve, vëllezërve Francesco dhe Giuseppe Cascini, të cilët të dy rastësisht po hetonin organizatën.
Demçe planifikoi të kryente sulmin në zemër të Romës – Piazzale Clodio, selia e Gjykatave penale.
Por ai bëri gabimin duke i kryer bisedat e tij telefonike përmes një aplikacioni enkriptimi të quajtur SkyEcc, serveri i të cilit Europol e kishte përgjuar muaj më parë.
“Ata gjetën 170 mijë kontakte të lira atje”.
Informacioni ishte i detajuar: operacionet, sasitë, fotot e pengjeve që do të ekzekutoheshin.
Në mars 2021 filluan arrestimet.
“Ai server ishte si hapja e një kutie të Pandorës, veçanërisht në Itali. Shumica e një lloji të caktuar krimineli përdorën këtë sistem për të komunikuar. Kemi muaj të tërë bisedash të sinqerta dhe të detajuara. Është dëshmi shumë e profilit të lartë. Ne ende po punojmë për të”, deklarojnë Karabinierët.
Operacioni përfundoi janarin e kaluar me 27 arrestime dhe çmontimin e shtresës së parë të grupit.
Ata janë akuzuar për krime të trafikut ndërkombëtar të drogës dhe krimit të organizuar.
“Tani janë të dobësuar. Ishte një goditje e fortë. Por ata janë ende atje. Struktura e tyre e lëngshme dhe më pak vertikale i lejon ata të rikuperohen më shpejt”, thonë burime nga hetimi.
Dikur thuhej se nuk mjafton një jetë për të njohur Romën.
Elvis Demçe u përpoq të pushtonte një qytet të përjetshëm në vetëm 10 muaj dhe përfundoi në burg.
Pasardhësit e tij tani mund të përpiqen të ecin më ngadalë.
Marrë nga El Pais
