Që kur Rusia pushtoi Ukrainën, sondazhet e opinionit publik kanë treguar një mbështetjeje të madhe për atë që Vladimir Putin dhe media shtetërore e vendit e kanë quajtur një operacion ushtarak special.
Sipas një sondazhi, 65% e të anketuarve miratuan veprimet e Rusisë në Ukrainë; në një tjetër, shifra ishte 61%.
Por çfarë do të thotë mbështetje publike në një shoqëri pa opozitë politike funksionale, një shtyp të lirë të shkatërruar dhe një regjim represiv në pushtet?
Në ditët e para të pushtimit, televizioni shtetëror u tha shikuesve se qëllimi i “operacionit special ushtarak” ishte të mbronte rusishtfolësit në Donbas, pa përmendur bombardimin masiv të Kharkiv, rrethimin barbar të Mariupolit ose betejat jashtë Kievit.
Ky mesazh u duk bindës, të paktën deri në një pikë. Sipas Projektit Athena, një grup sociologësh dhe specialistësh të IT-së që kanë kryer sondazhet e tyre gjatë javëve të fundit, 38% e të anketuarve që shohin lajmet në televizion thanë se qëllimi kryesor i forcave ruse është mbrojtja e popullatës ruse.
21% nuk e dinin qëllimin e operacionit.
Kremlini me sa duket e di se një luftë e plotë me Ukrainën do të ishte një koncept i vështirë për t’ju shitur shumicës së rusëve. Edhe nëse ideja ka rrënjë perandorake, ideja e pushtimit të një kombi që ata e konsiderojnë “komb vlla” do të ishte e papranueshme për pjesën më të madhe, prandaj vazhdon këmbëngulja e qeverisë për zhvilimin e një “operacioni special” dhe portretizimin e fushatës si një luftë jo kundër popullit ukrainas, por kundër forcave të NATO-s, raporton abcnews.al.
Putin ka thënë vazhdimisht se njësitë ukrainase që luftojnë kundër forcave ruse nuk janë trupa ushtarake të rregullt, por batalione neo-naziste. Televizionet shtetërore ruse nga mëngjesi deri në darkë, e portretizojnë luftën si një luftë kundër nazizimit.
“A e mbështesni një betejë kundër nazizmit?” pyeti Bessudnov. “Unë po, dhe jam i sigurt që edhe ju.
Shumica e rusëve besojnë se kjo është një betejë kundër nazizmit. Në njëfarë niveli, të dhënat ka të ngjarë të pasqyrojnë një impuls, qoftë të lindur nga frika apo pasiviteti. Sondazhet nuk tregojnë se çfarë mendojnë njerëzit, por çfarë janë të gatshëm të thonë, se si janë të përgatitur të duken në publik,” tha Denis Volkov, drejtori i Qendrës Levada, organizata kryesore e pavarur e sondazheve dhe kërkimeve në vend.
Kjo tendencë, që është zbuluar që në periudhën sovjetike, u intensifikua gjatë javë të fundit, me miratimin e ligjeve të reja që dënonin dhe përhapjen e lajmeve të rreme. Në mes të marsit, Aleksei Miniailo, një ish-sipërmarrës dhe politikan aktual i opozitës, mbikëqyri një sondazh me synimin për të zbuluar efektet e frikës dhe propagandës në të dhënat e sondazhit.
Ai tha se, kur studiuesit shtuan opsionin “Unë nuk dua t’i përgjigjem kësaj pyetjeje”, 12% e të anketuarve zgjodhën pikërisht këtë opsion. Edhe ata që pranuan t’u përgjigjen pyetjeve në sondazhin e Miniailo ishin të frikësuar dhe të shqetësuar.
Një burrë rreth të pesëdhjetave tha: “Tani është e ndaluar me ligj të përgjigjesh se çfarë mendon për këtë temë”. Një burrë tjetër tha, “Sigurisht, do t’ju them se ky është një ‘operacion ushtarak special. Nëse do të them diçka tjetër, do të dënohem.”
Duke pasur parasysh se mungesa e opinionit publik, ka rëndësi të madhe për aftësinë e Putinit për të vazhduar luftën, për të mos përmendur qëndrimin e tij në pushtet, ky informacion gjithashtu është i rëndësishëm, sepse tregon se çfarë rusët mendojnë për pushtimin.
Një pjesë e të anketuarve thanë se mbështesnin operacionin speacial ushtarak në Ukrainë por nëse do të merrnin informacionet nga BBC, ata mund të ndryshonin mendim.
“Nëse do të merrja informacione nga kanale të ndryshme, ndoshta do të kisha një mendim tjetër, por nuk i shikoj ato,” tha një nga të anketuarat.
Në Rusinë e sotme, ekziston gjithashtu një ndjenjë dërrmuese e mosbesimit në çështjet e politikës.
“Njerëzit janë mësuar të mos merren me politikë, jo vetëm sepse është e rrezikshme apo e pamatur, por sepse është marrëzi vetëm një budalla do të mendonte të bënte një gjë të tillë”, tha Greg Yudin, një sociolog dhe filozof.
Njerëzit po përpiqen të mbrojnë botën e tyre, këtë hapësirë personale që ata ndërtuan me shumë vështirësi. Në një klimë censurimi dhe represioni të luftës, thjesht shprehja e një mendimi cilësohet si një shenjë proteste.
“Shumica dërrmuese e rusëve nuk kanë asnjë ndjenjë përgjegjësie politike,” tha ai. “Kjo do të thotë se shteti mund të bëjë çdo gjë dhe njerëzit nuk do të kuptojnë nëse e gjitha situata ka të bëjë me ta.”
