Vezët e zbukuruara me shkëlqim, rrotullimi i vezëve dhe gjuetia e vezëve janë bërë pjesë e pandarë e festimit të Pashkëve. Në shumë kultura në të gjithë botën, veza është një simbol i jetës së re, pjellorisë dhe rilindjes. Për mijëra vjet, iranianët dhe të tjerë popuj kanë zbukuruar vezët në Nevruz, Vitin e Ri iranian që bie në ekuinoksin e pranverës.
Disa pretendojnë se veza e Pashkëve ka rrënjë pagane. Disa argumentojnë se paganët e lashtë në Evropë vëzhgonin Ekuinoksin e Pranverës, si një rilindje e dritës dhe një dalje nga dimri.
Disa gjithashtu tregojnë për një murg anglez, që shkroi historinë e parë të krishterimit në Angli. Bede argumentoi se edhe fjala Pashkë rrjedh nga një perëndeshë pagane e pjellorisë me emrin “Eostre” në kulturat angleze dhe gjermane. Studiuesit kanë vërejtur se ka pak ose aspak prova për një perëndeshë të tillë jashtë shkrimeve të murgut Bede. Gjithashtu, në shumicën e gjuhëve të tjera fjala për Pashkë – Pascua në Spanjisht dhe Pasques në Frëngjisht, për shembull – rrjedh nga Greqishtja dhe Latinishtja.
Për të krishterët, veza e Pashkëve është simbolike e ringjalljes së Jezu Krishtit. Lyerja e vezëve të Pashkëve është një traditë veçanërisht për kishat Ortodokse dhe Katolike. Vezët lyhen me të kuqe për të përfaqësuar gjakun e Jezu Krishtit që u derdh në kryq. Pashkët ishin shansi i parë për të ngrënë vezë pas një periudhe të gjatë agjërimi pa ngrënë mish dhe vezë.
