Një nënë e dy fëmijëve ka përshkruar se si dalloi shenjat që tregojnë se vajza e saj ishte autike vetëm në moshën gjashtë muajshe. Sarah McGill tha se shqetësimet e saj filluan kur vajza Niamh, nuk donte të ndërvepronte që në moshë të re. Ajo tha se shenjat se Niamh kishte Çrregullim të Spektrit të Autizmit, u shfaqën kur ajo ishte vetëm gjashtë muajshe, por nuk u diagnostikua zyrtarisht deri në moshën tre vjeçare. Mjeku i saj i përgjithshëm lokal e largoi Sarën, duke përjashtuar mundësinë e autizmit në disa raste, tha ajo.
“Në gjashtë muaj filluam të vëmë re se vajzës sime nuk i pëlqente të ishte rreth askujt përveç meje dhe burrit tim, ajo vazhdimisht qante. Në atë kohë ne menduam se ishte dhimbje barku, pasi mjeku i përgjithshëm kishte përjashtuar çdo gjë tjetër. Edhe pse në mund të kuptoj se ishte mbingarkesë shqisore. Mjediset e saj ishin tepër stimuluese për të dhe e qara e saj ishte i vetmi mjet komunikimi që kishte në atë kohë. Niamh i arriti të gjitha pikat e zhvillimit me vonesë dhe disa nuk i arriti fare. Ajo filloi të përplaste duart, të rreshtonte lodrat e saj dhe komunikimi i saj filloi të bënte hapa pas, ajo ndaloi së foluri. E gjithë kjo vazhdoi edhe për një vit tjetër, me pak ose aspak ndryshim në zhvillimin e saj. Ne takuam një pediatre kur vajza ishte 18 muajshe dhe ajo tha se Niamh ishte me autizëm. Ky ishte fillimi i rrugëtimit tonë. Kam zbuluar se duhet të mësoj të mendoj shpejt në këmbë dhe të zhvilloj strategji për ta bërë jetën më të lehtë për vajzën time”.
Vitin e kaluar, Sarah krijoi një blog ku tregon udhëtimin e Niamh-it, i cili tani ka mbi 3000 ndjekës në internet. Nëna e vogëlushes tha se vetëm që nga krijimi i blogut ajo kuptoi se si familjet e tjera përpiqeshin të përballonin të njëjtën situatë.
Megjithatë, ajo tha se nuk ka nevojë që familjet të kenë frikë nga fjala autizëm. Ajo tha: “Autizmi nuk është një fjalë që duhet pasur frikë, është një person që duhet pranuar dhe dashur. Është një fjalë që shpjegon pse njerëzit sillen dhe mendojnë ndryshe. Nëse keni pyetje në lidhje me autizmin, pyesni një person autik. Sa më shumë të flasim për autizmin, aq më i njohur do të bëhet. Po, njerëzit autikë ndajnë të njëjtat ngjashmëri thelbësore, por mënyra se si një person autik e përjeton botën përreth tyre është krejtësisht unike për ta. Të kuptuarit e çdo personi si individ është thelbësore dhe të kuptosh se çfarë funksionon për një person mund të mos funksionojë për një tjetër”.
Ndërkohë, Sarah gjithashtu zbuloi së fundmi se edhe ajo ishte diagnostikuar me këtë çrregullim, duke thënë se ky lajm e kishte lënë atë të mpirë. “Më mori pak kohë për të përpunuar informacionin dhe kuptimin e tij”, shtoi Sarah.
“Unë jam ende i njëjti person që isha para diagnozës, por kjo ka sjellë qartësi në jetën time. Është një shpjegim se përse sillem ashtu siç sillem dhe pse i shoh dhe i ndjej gjërat ndryshe nga njerëzit e tjerë. Është një përvojë që pohon jetën që po më mëson të jem më e sjellshme me veten. Njerëzit thonë shpesh, në moshën time pse do të doja ta etiketoja veten si autike, por ajo që ata nuk dinë është se unë tashmë po e etiketoja veten si një të dështuar, të shqetësuar, të hutuar, jo mjaftueshëm të mirë, të çuditshme. Gjithmonë ndihesha si një e huaj, duke parë një botë që nuk ishte ndërtuar për mua. Duke mos kuptuar pse njerëzit sillen ashtu siç sillen dhe pse njerëzit nuk thonë atë që duan të thonë. Isha një njeri me ankth dhe depresion, por ende kisha një buzëqeshje në fytyrë, sepse doja të ‘përshtatesha’, doja që njerëzit të më pëlqenin. Tani e kam këtë etiketë pozitive. Ky është një shpjegim që u përgjigjet pyetjeve të mia se si e kam përjetuar jetën time.
Ajo tha se është “parësore” që të përhapet më shumë ndërgjegjësimi për përfshirjen dhe pranimin e autizmit. “Sa më shumë të flasim për autizmin, aq më i njohur do të bëhet në shoqërinë tonë”, – tha ajo.
“Nëse nuk keni një fëmijë si Niamh im, e cila për fat u diagnostikua kaq herët në jetë. Shumë prindër atje po luftojnë që fëmijët e tyre të dëgjohen, e vetmja mënyrë që njerëzit autikë të diagnostikohen më shpejt, është që të bëhet i detyrueshëm trajnimi për autizmin në të gjitha shkollat. Me trajnime specifike sesi vajza me këtë spektër paraqiten ndryshe nga shumë djem. “Shumë vajza, si unë, po anashkalohen sepse janë të heshtura dhe nuk bëjnë bujë. Unë dua që këto vajza të dinë se nuk janë vetëm”./Living
